Evlat ayrımı yapmak büyük vebaldir.
Ana baba dünyada iken (hayattayken) mal paylaşımı yapacaksa kız erkek farketmez, hepsine eşit bir şekilde vermesi gerekir. Bunun iki sebebi vardır. Birincisi dediğiniz gibi evladın ana babaya asi duruma düşmesi, ikincisi ise kardeşlerin birbirine asi düşmesi, "işte neden sen alıyorsunda ben almıyorum" gibilerinden.
Evladın bu duruma düşmesinin sebebi ana baba ise, evladın asiliğinin vebali hem ana babaya hemde evlada yazılır. Ana baba bu vebalden kurtulmak isterse. Diyelim 4 çocuğu var ikisi kız ikisi erkek. Hayattayken aralarında mal paylaşımı yapacaksa 4'ünede eşit paylaşım yapması gerekir. Fıkıhın ölçüsüde budur.
Öldükten sonra zaten İslam'iyet miras paylaşımını, "erkeğe 2, kıza 1" olarak ayırmıştır. Ana baba vefatından sonra evlatlar, yok ben şeriat kanunları değil, İsviçre kanuna göre hakkımı alacağım dese, ateş almış olur.
Hakkımı helal etmiyorum demek iyi bir şey değildir. Ayet'i kerim'ede Allah c.c. ahirette küskünlerin aralarını yapacağını belirtiyor.
Size bir kıssa anlatayım bu konu hakkında.
İmam-ı Azam efendimiz bir gün çarşıda yürürken kolu yanlışlıkla birine çarpıyor, adamda Ebu Hanifeye bir tokat atıyor. Çarşı'da ki herkes o yöne bakınca adam yanlış kişiye vurduğunu anlıyor "en iyisi dayak yemeden kaçayım" diyor. Adam kaçmaya başlayınca Ebu Hanife adamın peşinden koşuyor yakalıyor. Adam döveceğini zannederken Ebu hanife aynen şunları söylüyor. " Bak kolum yanlışlıkla çarptı sana, seni dövmeye gücüm yeter ama dövmeyeceğim, hakkımı da helal edeceğim, eğer mahşer yerinin sıkıntısını bilseydin orada davalı değil, davacı bile olmak istemezdin. Eğer Allah c.c. beni yarın cennetine sokarsa, şöyle içeri bakacağım, içerde sen yoksan bende girmeyeceğim."
Allah celle celaluhu İmam-ı Azam efendimizin şuurunu hepimize nasip eylesin.
Yani şu gelip geçici dünya hayatı için kimseyi karşımıza almaya değmez hele ki ana baba olsun.
