öyle diyor selçuk küpçük…
sırat kadar keskin bir hayatın ortasındaydım..
yüreğimde mutedil sevdaları,gözlerimde yarınları ve çözülmemiş sırları taşıyordum..
fakülte kapılarından otobüs durakalrından ve inançlarımla boyadığım şehrin duvarlarından bir gökgürültüsü gibi yorulmadan bıkmadan içimde taşıyordum.”
elif..
ne garib bir harf (hal)
ne garibdirki herşey bir defa daha yanlışgibi…
telaşlı telaşlı önüne bakmak..
azizim ..
ah
ağlamadan
korkmadan
aykırı yaşamak nedir..
nedir
ölmerek yaşatmak…
zor değil azizim
zor değil
cebinde kefen parası dahi olmayan biri için herşeyi yüzüstü bırakmak…
kardeşlerim
ne olursunuz allahın aşkına
ol nebi aşkına
önden giden atlılar aşkına
ölerek bize hayat veren şehitler aşkına
neden erguvan bakışlı bu akşam üstü ben yeniden vuruldum..
bir ifrit sakraçtayım…
“elif”den gecememek
“ba” dahi varamamak
ve beyaz gömleğimde kırmızı kan gitgide büyüyor,sımsıcak…
işte dostlar
bende elif demek
ve sonra sırat kadar keskin bir mutedil sevda bu demek..
yıldızsız gecelerin perde aralıklrından
otobüs duraklarından gectim de
omuzuma aldığım bu yük yığınların kurtuluşu..ama elif gibi uzun ve nazenin bir heveskar har eyledi ısıssız yerlerde açan zambakları..
şimdi
şirazeye döndüm
bir duvar dibine yattım upuzun
o mavi ışkta kaldı gözlerim..
elif
lam ve elif.
sırat kadar keskin bir hayatın ortasındaydım..
yüreğimde mutedil sevdaları,gözlerimde yarınları ve çözülmemiş sırları taşıyordum..
fakülte kapılarından otobüs durakalrından ve inançlarımla boyadığım şehrin duvarlarından bir gökgürültüsü gibi yorulmadan bıkmadan içimde taşıyordum.”
elif..
ne garib bir harf (hal)
ne garibdirki herşey bir defa daha yanlışgibi…
telaşlı telaşlı önüne bakmak..
azizim ..
ah
ağlamadan
korkmadan
aykırı yaşamak nedir..
nedir
ölmerek yaşatmak…
zor değil azizim
zor değil
cebinde kefen parası dahi olmayan biri için herşeyi yüzüstü bırakmak…
kardeşlerim
ne olursunuz allahın aşkına
ol nebi aşkına
önden giden atlılar aşkına
ölerek bize hayat veren şehitler aşkına
neden erguvan bakışlı bu akşam üstü ben yeniden vuruldum..
bir ifrit sakraçtayım…
“elif”den gecememek
“ba” dahi varamamak
ve beyaz gömleğimde kırmızı kan gitgide büyüyor,sımsıcak…
işte dostlar
bende elif demek
ve sonra sırat kadar keskin bir mutedil sevda bu demek..
yıldızsız gecelerin perde aralıklrından
otobüs duraklarından gectim de
omuzuma aldığım bu yük yığınların kurtuluşu..ama elif gibi uzun ve nazenin bir heveskar har eyledi ısıssız yerlerde açan zambakları..
şimdi
şirazeye döndüm
bir duvar dibine yattım upuzun
o mavi ışkta kaldı gözlerim..
elif
lam ve elif.