Efendim'e...

Ahlarım göğe çıkmış, hüzünler perde perde
Bir vuslat şarkısı bu dillenir bu yürekte
Mesafeler çok uzun yolculuk var öteye
Düşlerim sana muhtaç, o kutlu nefesine…
Günahlarla diz çökmüş kalbim prangalarda
Şu aciz sessizliğim duy neler söyler sana;
Kimse merhem olmuyor bu onulmaz yarama
Ümitlerim kırık, dökük veysel yorgunluğunda…
İçimde kutsal nazarının acı sancısı
Seni söyler kirpiklerim tıpkı yağmur damlası
Alevlenir gönlümde aşk ateşinin hası
Bitsin n’olur artık hasretlerimin yası…
Rüyalarımda bile en güzel olan sensin
Cennetlerde yıkanmış narin bir menekşesin
Solmamaya yemin etmiş bahar sensin, gül sensin
Hızır eli, hak habibi, dostların sahibisin…
Kıyılarıma vurdukça hicran ben seni arıyorum
Sonsuz gayyalardayım elini bekliyorum
Yokluğunun hastasıyım adınla yanıyorum
Can değil, canan değil tek seni istiyorum…
Dualarımın özü, candamarımda kansın
Aşkınla öyle oldur görenler mecnun sansın
Gönül tahtıma buyur ruhum senle taçlansın
Nefsim gafletle geçen günlerinden utansın…
Ah! duysam duyabilsem “ümmetim” değişini
Bakışlarında görsem cennetin neşvesini
Silerim işte o an tüm dünya sevgisini
Yeter ki kabul buyur yakine vardır beni
Yeter ki kabul buyur lütfuna erdir beni…!​