Her kim zerre kadar hayır yapsa karşılığını görecek, Her kim de zerre kadar şer işlerse karşılığını görecek. (Zilzal Suresi, 78.)
Dilencinin biri durmadan gezer ve gittiği yerde: Kim ne ederse karşılığım mutlaka görür. Sanma ki, kötülük edenin kötülüğü yanına kalsın, der dururdu.
Mahallede bir kadın hergün onun bu sözlerinden bıkmıştı. Birgün şuna bir kötülük yapayım da görsün bakalım herkes ettiğini bulacak mı? diye bir plan hazırladı. İhtiyar dilenci evinin önünden geçerken içine zehir kovarak hazırladığı böreği ona verip:
Al bunu senin için yaptım, dedi.
Dilenci çok memnun olmuştu. Nasıl birşey olduğuna bile bakmadan torbasına doldurup günlerdir aç olan karnını doyurmak için köyün dışında bir çeşmenin başına gitti. Torbasından böreği çıkardı, tam yemeğe hazırlandığı bir sırada karşıdan uzaklardan geldiği belli olan bir asker gelip:
Amca çok uzaklardan geliyorum. Saatlerdir açım. Şu elindeki börekten bir miktar bana da versen de yesem olmaz mı? dedi.
İhtiyar dilenci, hiç tereddüt etmeden torbasından çıkardığı böreklerin tamamını askere verdi. Kendisi de torbasında günlerden beri sakladığı kuru ekmeğini yemeğe başladı. Zavallı asker afiyetle böreğin tamamını yedikten sonra çeşmeden de su içip adama dua ederek ayrıldı. Koşa koşa kendisini bekleyen annesine yetişmek üzere yola çıktı. Biraz sonra da eve geldi. Eve geldi ama öldüm, yandım diyer de feryat etmeye başladı. Annesi askerden gelen oğlunu bağrına basmış sevinmesi gerektiği yerde üzülüyor, oğlunun bu hastalığının ne olduğunu anlamaya çalışıyordu:
Oğlum ne oldu sana? Dokunacak bir şey mi yedin yoksa? diye sormaya başlayınca asker hiç zararlı birşey yemediğini, sadece bir ihtiyarın yemek üzere torbasından çıkardığı böreği yediğini ve adamın merhametine hayran kaldığım söyledi.
Kadın:
Eyvah oğlum!. Seni ben zehirledim. Adamcağız eden bulur diyordu. İşte ettiğimi buldum, diye ağlamaya başladı ama, iş işten geçmişti.
Adamdan kurtulmak için böreğin içine çok zehir koymuştu. Onun için oğlu çok geçmeden biraz sonra öldü.
Dilencinin biri durmadan gezer ve gittiği yerde: Kim ne ederse karşılığım mutlaka görür. Sanma ki, kötülük edenin kötülüğü yanına kalsın, der dururdu.
Mahallede bir kadın hergün onun bu sözlerinden bıkmıştı. Birgün şuna bir kötülük yapayım da görsün bakalım herkes ettiğini bulacak mı? diye bir plan hazırladı. İhtiyar dilenci evinin önünden geçerken içine zehir kovarak hazırladığı böreği ona verip:
Al bunu senin için yaptım, dedi.
Dilenci çok memnun olmuştu. Nasıl birşey olduğuna bile bakmadan torbasına doldurup günlerdir aç olan karnını doyurmak için köyün dışında bir çeşmenin başına gitti. Torbasından böreği çıkardı, tam yemeğe hazırlandığı bir sırada karşıdan uzaklardan geldiği belli olan bir asker gelip:
Amca çok uzaklardan geliyorum. Saatlerdir açım. Şu elindeki börekten bir miktar bana da versen de yesem olmaz mı? dedi.
İhtiyar dilenci, hiç tereddüt etmeden torbasından çıkardığı böreklerin tamamını askere verdi. Kendisi de torbasında günlerden beri sakladığı kuru ekmeğini yemeğe başladı. Zavallı asker afiyetle böreğin tamamını yedikten sonra çeşmeden de su içip adama dua ederek ayrıldı. Koşa koşa kendisini bekleyen annesine yetişmek üzere yola çıktı. Biraz sonra da eve geldi. Eve geldi ama öldüm, yandım diyer de feryat etmeye başladı. Annesi askerden gelen oğlunu bağrına basmış sevinmesi gerektiği yerde üzülüyor, oğlunun bu hastalığının ne olduğunu anlamaya çalışıyordu:
Oğlum ne oldu sana? Dokunacak bir şey mi yedin yoksa? diye sormaya başlayınca asker hiç zararlı birşey yemediğini, sadece bir ihtiyarın yemek üzere torbasından çıkardığı böreği yediğini ve adamın merhametine hayran kaldığım söyledi.
Kadın:
Eyvah oğlum!. Seni ben zehirledim. Adamcağız eden bulur diyordu. İşte ettiğimi buldum, diye ağlamaya başladı ama, iş işten geçmişti.
Adamdan kurtulmak için böreğin içine çok zehir koymuştu. Onun için oğlu çok geçmeden biraz sonra öldü.