بســـم الله الرحمن الرحيم
"Allah katında, insan soyu için en doğru ve en gerçek hayat tarzı, Yaradanına teslim olmak ve kendilerinin hidayeti için peygamberlerinin getirdiği yolu takip etmektir." İnsanın şiddetle ihtiyaç duyduğunu "ed-Din"- en doğru ve en gerçek hayat tarzı-öyle sanıldığı gibi, her devirde ve her türlü şartlarda, en küçük ayrıntılarına ve en küçüğünden en büyüğüne kadar bütün sorunların çözümünü içeren bir ilke ve kanunlar manzumesi ile hayat düzeni değildir.
Kastedilen, bir takım ebedi, evrensel ve daimi genel usûl ve kanunları ihtiva eden dindir. Bu din, her türlü şart ve ortamda insanlara yol gösterebilir, insanların fikir ve felsefesi ile gayret, mücadele ve çalışmalarının yönünü belirleyebilir, zaman, enerji ve para kaybına yol açabilecek yanlış tecrübe ve maceralardan kendilerini koruyabilir.
Bunun için gerekli olan ilk şey, insanın bu kâinat ve onun hakikati ve bu kâinatta kendisinin durumunun ne olduğu hakkında tam bilgi -tahmin ve kıyas değil- sahibi olmasıdır.
İkinci olarak, insan, bu dünyadan sonra da öbür dünyada hayatın olup olmadığı, dünyadaki hayatın, insan hayatının sadece başlangıcı ve bir parçası olup olmadığı ve hayat yolculuğunun doğumdan ölüme kadar mı yoksa bundan sonra da mı devam ettiğini bilmek -tahmin etmek veya zannetmek değil- zorundadır.
Ayrıca, insan için gerçekten insan hayatının varmak istediği doğru bir hayat hedefinin belirlenmesi -arzu edilmesi değil- kaçınılmazdır.
Sanki insan bu büyük ve yüce hedef için doğmuştur ve her fert, her cemaat, her millet ve bütün insanlığın her türlü gaye ve hedefleri, her devirde ve her dönemde, buna tabi olarak, dengeli ve uyumlu bir biçimde birleşebilir, gerçekleşebilir.
Buna ilâveten, insanın, tabiatın bütün vasıflarıyla intibak edebilen ve her türlü durumlarda hem teorik, hem pratik olarak geçerli olan sağlam ve cihanşümul ahlâk kurallarına ihtiyacı vardır.
İnsan bu kurallara göre kendi kişiliğini, karakterini inşa edebilir, bunların ışığı altında hayat yolunun her dönemecinde karşılaştığı engelleri aşabilir, tehlikeleri atlatabilir ve hiçbir zaman, şart ve durumların değişmesiyle bu kuralların değişebileceği fikrine kapılmaz.
Bundan sonra, insanın ihtiyaç duyduğu şey, medeniyet ve kültürünün bazı ebedi ve değişmez usulleri için temel teşkil edebilecek kurallar ve usûllerdir. Bu kural ve usûller, insan toplumlarının tabii ihtiyaç ve psikolojilerini göz önünde bulundurduğu için gereksiz fazlalık, eksiklik ve aşırılığa imkân bırak- mazlar. Bunlar bütün insanların genel eğilimi ve çıkarlarını korurlar. Bunlara bağlı kalınarak, insan hayatının her alanı düzeltilebilir,tamamlanabilir ve geliştirilebilir.
İnsanın bundan sonra ihtiyaç duyduğu husus, bireylerinkarakteri,toplumların davranışı ve fertler ile cemiyetin gayret ve mücadelelerini birleştirip doğru istikamete koyacak, kötü yola girmesini önleyecek bir takım sınırlama ve
kısıtlamalardır. Bunlar bir bakıma hayat yolunun işaret levhalarıdır ki her noktada, her virajda ve dolambaçlı zeminde yolcu ve sürücüleri ikaz ede bilsinler.
İnsanın bazı amelî ve tatbiki kaide ve yöntemlere de ihtiyacı vardır. Bunlar mahiyet itibariyle daimî ve evrensel tatbike lâyık olup, "ed-Din"de tâyin edilmiş olan hayat değerleri, amaçları, ahlâk usulleri, medeniyet kuralları ve faaliyet sınırlarına insan hayatının daima bağlı kalmasını sağlamalıdırlar.
İşte kurulması istenen "din" veya "düzen" budur.