Adını benim dahi bilmediğim
Bütün hitaplarım sanaymış meğer
Varlığından habersizken bile
Olacağına inandığım bütün hayallerimde sen varmışsın meğer
Sokaklarda çılgınca susup yürürken
Acılarımı içime örtbas ederken dahi
Bana kendini tanıtmadan
Uzaktan gülen gözlerle izleyen
Sessizce dinleyen yürek senmişsin meğer
Birbirimizi tanımadığımız zamanlarda
Gökteki yıldızlarla selam yolladığım dost senmişsin meğer
İçimde kalan cümlelerin derinliklerinde,
Söyleyemediğim türkülerde
Elime uzanan her elin,beni yanlış yere çektiği anlarda
Kızılca kıyametler yaşarken
Dualarıyla yardımıma koşan senmişsin meğer
Bilmeden yalnız kaldığımda yüzleştiğim
Birine ihtiyacım olduğu her an
Yanında sustuğum ,ağladığım,güldüğüm…
Abim,kardeşim,sırdaşım, DOSTUM senmişsin meğer …
Senmişsin, gece uykularımı bölüp sorularıma anlamlar sunan,
Çiçek kokularında bahar müjdesi gülüşler saçan,
Yokluğunun sabahlarına uykusuz çıkan,
Görmeyen gözlerim senmişsin meğer.
Hani bir gün oturmuş çay içiyorduk,
Benim ellerim ter içinde kalmıştı, belki çocukca bir hal,
Gecenin karanlığı çökünce şehrin üstüne,
Gitme vakti geldiğini anlattığın o an;
Ben, sen olup seninle gitmişim meğer.
Bütün hitaplarım sanaymış meğer
Varlığından habersizken bile
Olacağına inandığım bütün hayallerimde sen varmışsın meğer
Sokaklarda çılgınca susup yürürken
Acılarımı içime örtbas ederken dahi
Bana kendini tanıtmadan
Uzaktan gülen gözlerle izleyen
Sessizce dinleyen yürek senmişsin meğer
Birbirimizi tanımadığımız zamanlarda
Gökteki yıldızlarla selam yolladığım dost senmişsin meğer
İçimde kalan cümlelerin derinliklerinde,
Söyleyemediğim türkülerde
Elime uzanan her elin,beni yanlış yere çektiği anlarda
Kızılca kıyametler yaşarken
Dualarıyla yardımıma koşan senmişsin meğer
Bilmeden yalnız kaldığımda yüzleştiğim
Birine ihtiyacım olduğu her an
Yanında sustuğum ,ağladığım,güldüğüm…
Abim,kardeşim,sırdaşım, DOSTUM senmişsin meğer …
Senmişsin, gece uykularımı bölüp sorularıma anlamlar sunan,
Çiçek kokularında bahar müjdesi gülüşler saçan,
Yokluğunun sabahlarına uykusuz çıkan,
Görmeyen gözlerim senmişsin meğer.
Hani bir gün oturmuş çay içiyorduk,
Benim ellerim ter içinde kalmıştı, belki çocukca bir hal,
Gecenin karanlığı çökünce şehrin üstüne,
Gitme vakti geldiğini anlattığın o an;
Ben, sen olup seninle gitmişim meğer.
Son düzenleme:
