Dost, varlığının etrafında bir sevgi halesini taşıyan adamdır…
Varlığının ayrılmaz parçası olan sevgi halesini,
kendisini dost bilenlere taç edendir…
Dost, varlığıyla sevindirendir…
Sevilmek için varlığı yeterli olandır…
Dost’un olduğu yerde elektrik kesilmez,
çünkü gönlünün aydınlığı başka ışığa ihtiyaç bırakmaz…
Dost’un bulunduğu yerde hava kirlenmez,
çünkü onun varlığı bütün kirlere karşı bir filtredir…
Dost, hissedip de dolduramadığınız boşlukları dümdüz edendir…
Bizi korkutan uçurumların üstüne köprü olandır…
Dost, dalgakırandır; bize yönelmiş üzüntüler,
önce ona çarpar ve bize gelmeden dağılır…
Yokuşlarımızı düz edendir. Gelişiyle doldurur farkedilmemiş bir boşluğu…
Gülüşüyle giderir, hüzünleri, loşluğu…
Dost, bütünleyendir…
Dost, aynadır; bizi bize gösterir…
Dost, öğüt vermez, peteğinden bal sızdırır…
Dost, eksiklerinizi irdelemez, manevi yaralaırınıza merhem sürer…
Dost’un, gelişleri zenginleştirir bizi…
Dost’un vedası ile ezilir içimiz, şairleşiriz…
Dost’u özlemek de zevklidir…
Dost odur ki, kulakla değil, kalple dinlenir…
Dost ile saniye saat, saat saniyedir; çünkü zaman altüst olur…
Dost’tan ayrılık olmaz; o giderken sizi de götürür…
Dost ise kişi, mutlaka onu özel kılan bir sırrı vardır…
Dost, sıradan ve sürüden olmayandır…
Dost’un dostluğu kendiliğindendir, içtendir, yapısı gereğidir…
Dost, dost olmak zorundadır. Başka türlü olması imkânsızdır…
Dost, ötelerden de seslenendir. Onunla uzaklardan konuşmak için hiçbir araca, âlete ihtiyacımız olmaz…
Dost, kışın ısıtan, yazın serinletendir…
Dost, biz yedikçe kendisi doyandır…
Dost, beğenerek baktığımızı bize bağışlayandır…
Dost, hatırlayınca güç veren, sevindiren ve kendine getirendir…
Varlığının ayrılmaz parçası olan sevgi halesini,
kendisini dost bilenlere taç edendir…
Dost, varlığıyla sevindirendir…
Sevilmek için varlığı yeterli olandır…
Dost’un olduğu yerde elektrik kesilmez,
çünkü gönlünün aydınlığı başka ışığa ihtiyaç bırakmaz…
Dost’un bulunduğu yerde hava kirlenmez,
çünkü onun varlığı bütün kirlere karşı bir filtredir…
Dost, hissedip de dolduramadığınız boşlukları dümdüz edendir…
Bizi korkutan uçurumların üstüne köprü olandır…
Dost, dalgakırandır; bize yönelmiş üzüntüler,
önce ona çarpar ve bize gelmeden dağılır…
Yokuşlarımızı düz edendir. Gelişiyle doldurur farkedilmemiş bir boşluğu…
Gülüşüyle giderir, hüzünleri, loşluğu…
Dost, bütünleyendir…
Dost, aynadır; bizi bize gösterir…
Dost, öğüt vermez, peteğinden bal sızdırır…
Dost, eksiklerinizi irdelemez, manevi yaralaırınıza merhem sürer…
Dost’un, gelişleri zenginleştirir bizi…
Dost’un vedası ile ezilir içimiz, şairleşiriz…
Dost’u özlemek de zevklidir…
Dost odur ki, kulakla değil, kalple dinlenir…
Dost ile saniye saat, saat saniyedir; çünkü zaman altüst olur…
Dost’tan ayrılık olmaz; o giderken sizi de götürür…
Dost ise kişi, mutlaka onu özel kılan bir sırrı vardır…
Dost, sıradan ve sürüden olmayandır…
Dost’un dostluğu kendiliğindendir, içtendir, yapısı gereğidir…
Dost, dost olmak zorundadır. Başka türlü olması imkânsızdır…
Dost, ötelerden de seslenendir. Onunla uzaklardan konuşmak için hiçbir araca, âlete ihtiyacımız olmaz…
Dost, kışın ısıtan, yazın serinletendir…
Dost, biz yedikçe kendisi doyandır…
Dost, beğenerek baktığımızı bize bağışlayandır…
Dost, hatırlayınca güç veren, sevindiren ve kendine getirendir…
