DERVİŞ
Söndü sönecek gibi son titreşimiyle mum
Söndü sönecek gibi son titreşimiyle mum
Kederim¸ kaderimdir: yaşadıkça mahkûmum
Sisli uçurumlarla kuşatılmış dört-yanım
Issız bir dağ başında mahsur kaldı kervanım
Bir garip hâl üzreyim: esrikliği andırır
Hangi seher rüzgârı kalbimi uyandırır?
Ey Pîrim¸ ulu Derv Rabbimin kulu Dervîş
Mecnûn'un gözyaşı mı¸ büyüten gülü Dervîş?
Haziran'da kar gibi gâm tüketti günümü
Usandım sıratlardan¸ âzât et mümkünümü!
Sonsuz bir seferdeyim: yoldaşım âşk ve hüzün
Ayna tuttu rûhuma cihar-i yâr-ı güzin
Bir yanımız dolunay¸ bir yanımız İbrahim
Gökleri tutuşturan¸ şehirleri yakan kim?
Eşyanın ihtişamı kuşatırken cihânı
Nasıl başaracağız âteşle imtihânı?
Sûfî¸ ezel sırrını fısıldayan su sesi
Sabırla saydamlaşır mâsivânın ötesi
Muştula tahammülü¸ Dervîş'im¸ kutlu bakış
Düş-bahara dönüşsün¸ uzun süren karakış!
Olcay YAZICI
Olcay YAZICI