Muaz bin Cebel -radiyallahu anh- den rivayet edilmiştir. Buyurur ki;
“Bir sabah Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Sabah namazına o kadar gecikmişti ki, güneşin doğmasına az bir süre kalmıştı. Derken çıkageldi, hemen öne geçip namazı kıldırdı. Selâm verince:
“Saflarınızda yerlerinizde olduğunuz gibi kalınız!” buyurdu.
Sonra yüzünü bize çevirip şu sözleri söyledi:
“Beni bu sabah geciktiren sebebin ne olduğunu size anlatacağım. Geceleyin kalkıp abdest aldım ve nasibim olduğu kadar namaz kıldım. Bu esnada namaz içinde uyuyakaldım. Bir süre sonra kendimi Rabb’imle beraber buldum. O en güzel sûrette idi. Bana hitap etti:
–‘Yâ Muhammed!’ buyurdu.
–‘Yâ Rabb’i lebbeyk! (emrine âmâdeyim!)’ dedim.
–‘Mele-i a’lâ ne hakkında tartışmaktadır?’ diye sordu.
–‘Yâ Rabb’i bilmiyorum.’ diye cevap verdim. Bu suali üç defa tekrarladı. Müteakiben el ayasını iki omuzumun arasına koyduğunu gördüm, ve parmak uçlarının soğukluğunu göğsümde hissettim. Böylece o demde her şey bana tecelli etti ve ben her şeyi anlamış oldum. Sonra Rabb’im bana:
–‘Yâ Muhammed! Mele-i a’lâ ne hakkında tartışmaktadır?’ diye sordu.
–‘Keffâretler hakkında!’ diye cevap verdim.
–‘Nedir onlar?” buyurdu.
–‘Cemaate katılmak üzere adımları atmak, namazlardan sonra mescidlerde oturmak, güçlüklerde tastamam abdest almaktır.’ dedim.
–‘Sonra ne hususta?’ buyurdu.
–‘Açlara yardımda bulunup yedirmek, yumuşak söz söylemek ve herkes uykuda iken geceleyin kalkıp namaz kılmaktır.’ dedim.
–‘Dile ne dilersen dile!’ buyurdu.
–‘Ey Allah’ım! Hayırlı işlerde bulunmayı, kötülükleri terketmeyi, yoksulları sevmeyi, beni bağışlamanı, bana rahmette bulunmanı dilerim. Bir topluluğu fitneye düşürmeyi murad ettiğinde, o fitneye düşmeden benim canımı almanı dilerim. Bana senin sevgini, sevdiklerinin sevgisini ve beni sana yaklaştıracak her ameli sevmeyi nasip eyle!’ dedim.”
Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- buyurdu ki:
“Bu rüyam haktır, onu ders edininiz ve öğreniniz.” (Tirmizî. Tefsir: 33)
Alıntıdır..Bunu Hazırlayan Kardeşimizden Rabb'im Razı Olsun..
“Bir sabah Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Sabah namazına o kadar gecikmişti ki, güneşin doğmasına az bir süre kalmıştı. Derken çıkageldi, hemen öne geçip namazı kıldırdı. Selâm verince:
“Saflarınızda yerlerinizde olduğunuz gibi kalınız!” buyurdu.
Sonra yüzünü bize çevirip şu sözleri söyledi:
“Beni bu sabah geciktiren sebebin ne olduğunu size anlatacağım. Geceleyin kalkıp abdest aldım ve nasibim olduğu kadar namaz kıldım. Bu esnada namaz içinde uyuyakaldım. Bir süre sonra kendimi Rabb’imle beraber buldum. O en güzel sûrette idi. Bana hitap etti:
–‘Yâ Muhammed!’ buyurdu.
–‘Yâ Rabb’i lebbeyk! (emrine âmâdeyim!)’ dedim.
–‘Mele-i a’lâ ne hakkında tartışmaktadır?’ diye sordu.
–‘Yâ Rabb’i bilmiyorum.’ diye cevap verdim. Bu suali üç defa tekrarladı. Müteakiben el ayasını iki omuzumun arasına koyduğunu gördüm, ve parmak uçlarının soğukluğunu göğsümde hissettim. Böylece o demde her şey bana tecelli etti ve ben her şeyi anlamış oldum. Sonra Rabb’im bana:
–‘Yâ Muhammed! Mele-i a’lâ ne hakkında tartışmaktadır?’ diye sordu.
–‘Keffâretler hakkında!’ diye cevap verdim.
–‘Nedir onlar?” buyurdu.
–‘Cemaate katılmak üzere adımları atmak, namazlardan sonra mescidlerde oturmak, güçlüklerde tastamam abdest almaktır.’ dedim.
–‘Sonra ne hususta?’ buyurdu.
–‘Açlara yardımda bulunup yedirmek, yumuşak söz söylemek ve herkes uykuda iken geceleyin kalkıp namaz kılmaktır.’ dedim.
–‘Dile ne dilersen dile!’ buyurdu.
–‘Ey Allah’ım! Hayırlı işlerde bulunmayı, kötülükleri terketmeyi, yoksulları sevmeyi, beni bağışlamanı, bana rahmette bulunmanı dilerim. Bir topluluğu fitneye düşürmeyi murad ettiğinde, o fitneye düşmeden benim canımı almanı dilerim. Bana senin sevgini, sevdiklerinin sevgisini ve beni sana yaklaştıracak her ameli sevmeyi nasip eyle!’ dedim.”
Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- buyurdu ki:
“Bu rüyam haktır, onu ders edininiz ve öğreniniz.” (Tirmizî. Tefsir: 33)
Alıntıdır..Bunu Hazırlayan Kardeşimizden Rabb'im Razı Olsun..