üniversite biteli 1 sene oldu babam çok baskı yapıyor kpss için ama ben çalışmak istemiyorum bu başörtüsü sorunu nedeniyle. üniversitede çok kötü şeyler yaşadım hayatımın en güzel yıllarını istenmediğim bir yerde insanlarla tartışarak geçirdim hayattan soğudum. hayatla tüm irtibatımı kesitim çok sıkıntıdayım ibadetlerimi yapmaya çalışıyorum Allah kabul etsin borçlarımı ödemeye çalışıyorum ama içimde büyük bir boşluk var gibi. çok büyük korkularım var insanlar hep bana zarar vermek istiyor sanki hep günaha giriyor gibi hissediyorum kendimi. sosyal biri değilim hiç de olmadım beni tek ayakta tutan namaz heralde. bu 1 sene içerisinde en fazla 10 kere dışarı çıkmışımdır. sanki bir markete gitsem ya da akrabalarla sohbete girsem her saniye günah işliyorum gibi geliyor. kendimi eve kapattım çok korkuyorum bu hayattan hiç bir beklentim kalmadı bu bir isyan değil kesinlikle sadece zaman zaman umutsuzluğa düşüyorum hiç işe yaramaz ve günahkar hissediyorum kendimi. bu ömrü en hayırlı bir şekilde nasıl geçirebilirim? bilmiyorum bir günüm nasıl geçmeli? Allah benim gibilerin yardımcısı olsun. dışarıda iş bulup bir meşgale ile uğraşmak mı daha hayırlı? yoksa evde ibadetlerini doğru dürüst yapmak mı? elbette evde ibadet etmek daha hayırlı fakat evde çok boş vaktim oluyor saatlerce ibadet edemiyorum malesef boş vakitlerim için suçluluk hissediyorum. pek arkadaşım da yok olanlarda çalışıyor zaten. benim gibilere ne önerirsiniz?