Kirlenmiş dünyanın, kıyılmış doğanın, bozulmuş havanın kurtarıcısı; sevinç ve mutluluk umudu çocuklardır.Sevgiyi körükleyen, ümitleri alevliyen onlardır.Dünyanın kirli yüzünün temiz gönülleri,Eskimolardan yeni dünyalara kadar çiçek yüzlüler onlardır.Acıları da, feryatları da, sevinçleri de en yürekten duyan onlardır.Çocuk gülümsemesi gül açılımıdır.Onlar olmazsa belki de duyarlıklar yok olacak, duygular körleşecek, gayeler belirsizleşecekti.
Geleceğin ışık gülleri, yüceliş unsurları, gül aydınlığının sevgi kahramanları çocuklardır.Çocuklarına değer vermeyen,onları iyiliğe, güzelliğe yöneltmeyen milletlerin geleceği huzurlu ve mutlu olamaz.O saf, temiz ve duru yürekleri sevgi ile beslemeyen, manen doyurmayan insanlık aydınlık yarınları hakkedemez.”Dünya Çocuk Günü, Çocuk Bayramı, Çocuk Vakfı, Çocuk Hakları Beyannamesi, Sokak Çocukları Derneği”; çocuk gönlü kadar temiz bir dünya, gül medeniyeti kuracak kadar nezih bir sayfa açabilecek midir?Bu istikamette ciddi, samimi gayretler devam edecek midir?Edecektir, diyorum.Anneler gülü öğretecekse, masal geri gelecekse, uçurtmalar yeniden gelincik, papatya tarlalarının , berrak derelerin üzerinden uçacaksa;çocuklar dünyayı kurtarmıştır demektir.Bu basit bir söylem, sıradan bir temenni değildir.
Çocuklar için dünya zirvesi de geç kalınmış bir olaydır.Zira dünyada her gün 35 Bin çocuk, yılda 12 Milyon çocuk ölmektedir.Türkiye’de de 500Bin2in üzerinde sahipsiz, kimsesiz /70 Binin üstünde sokak çocuğu vardır.İşyerlerinde çalıştırılan 3,5 Milyon çocuğun da 2 Milyondan fazlası sosyal güvenlik hakkına sahip değildir.Ve dünyada 200 Milyon çocuk çalışmak mecburiyetiyle karşı karşıyadır.Bunlara savaş çocuklarının acılarını çığlıklarını ekleyin;” Zambak Çocukları Şiiri”ni tekrar tekrar okuyun.
Bu gök sancısı, ağaçların ağlaması, yerin daralması gibi bir şey; ninnilerin susması, masalların unutulması, Yüce Yaradanın anılmamasıyla başlamıştır sanki.Helal haram kavramlarının değer kaybına uğradığı, , kan ve süt terkibinin bozulduğu,bir sürecin doğurgan mecra ve macerasıdır belki.
Çocuklarla ilgilenen kurum ve kuruluşların,geleceğin aydınlık ve huzurlu yarınlarını kurmayı ilke edinen ideal insanların ve bütün dünya öğretmenlerinin “çocukları hakkıyla sevmeyi,onlarla ilgilenmeyi ve onları tehlikeler karşısında korumayı,cehennemden kurtuluşa vesile”sayan iki cihan sultanı,medeni-
Yet güneşi Hz.Muhammed (s.v.a)’in mesajını düstur edinmelerini,çocuğun dünyasına,çocuğun gönlünden girmeleri gerektiği;çeyrek asır ömrümü verdiğim mesleğimin tecrübe ve müşahedeleriyle vurguluyorum.
Çocuk ruhunu,çocuk bakışını,çocuk duyumlarını yüreğimde hissediyor,acılarını,sevinçlerini
Her an duymanın yorgunu,çocuk düşlerin kaybolmuş hatıraların,unutulmuş kasabaların ağlayan çocuğuyum sanki.Ninnisini kaybeden,şiiri saklanan,betonlarda oynamaktan yorulan,yalanlarla avutulan,
bayramlarda unutulan,dünyanın neresinde olursa olsun;Afrika gerçeği kadar çıplak,Güneydoğu kadar sıcak çocuk benim işte...Destanları unutan,hamasete bigane çocuklarla da çocuğum işte.Günahsız,masum...
ümit ve sevgi çocuk varoldukça sürecektir yeryüzünde.Her gün yeni ve taze bir başlangıç,her çocuk bir gelecektir.Toprak,hava ve su varoldukça tohum yeşerecek,çiçekler açacak;gül aydınlığını,gül medeniyetini kuracaklar yine çocukluktan gelenler olacaktır.Yeter ki gönlümüzde çocuk olsun,yüreğimizin gözlerinde çocuk gülsün.Bir zamanlar hepimiz çocuktuk ve her mevsim bahara koştuk.”Diriliş”i kutlamak için.Çocuk demek,bahar demektir.Gül aydınlığı çocuğun kendisi demektir.Gönül sitesini ihya etmek,gül medeniyetini de kurmak onlara yaraşır.
Geleceğin ışık gülleri, yüceliş unsurları, gül aydınlığının sevgi kahramanları çocuklardır.Çocuklarına değer vermeyen,onları iyiliğe, güzelliğe yöneltmeyen milletlerin geleceği huzurlu ve mutlu olamaz.O saf, temiz ve duru yürekleri sevgi ile beslemeyen, manen doyurmayan insanlık aydınlık yarınları hakkedemez.”Dünya Çocuk Günü, Çocuk Bayramı, Çocuk Vakfı, Çocuk Hakları Beyannamesi, Sokak Çocukları Derneği”; çocuk gönlü kadar temiz bir dünya, gül medeniyeti kuracak kadar nezih bir sayfa açabilecek midir?Bu istikamette ciddi, samimi gayretler devam edecek midir?Edecektir, diyorum.Anneler gülü öğretecekse, masal geri gelecekse, uçurtmalar yeniden gelincik, papatya tarlalarının , berrak derelerin üzerinden uçacaksa;çocuklar dünyayı kurtarmıştır demektir.Bu basit bir söylem, sıradan bir temenni değildir.
Çocuklar için dünya zirvesi de geç kalınmış bir olaydır.Zira dünyada her gün 35 Bin çocuk, yılda 12 Milyon çocuk ölmektedir.Türkiye’de de 500Bin2in üzerinde sahipsiz, kimsesiz /70 Binin üstünde sokak çocuğu vardır.İşyerlerinde çalıştırılan 3,5 Milyon çocuğun da 2 Milyondan fazlası sosyal güvenlik hakkına sahip değildir.Ve dünyada 200 Milyon çocuk çalışmak mecburiyetiyle karşı karşıyadır.Bunlara savaş çocuklarının acılarını çığlıklarını ekleyin;” Zambak Çocukları Şiiri”ni tekrar tekrar okuyun.
Bu gök sancısı, ağaçların ağlaması, yerin daralması gibi bir şey; ninnilerin susması, masalların unutulması, Yüce Yaradanın anılmamasıyla başlamıştır sanki.Helal haram kavramlarının değer kaybına uğradığı, , kan ve süt terkibinin bozulduğu,bir sürecin doğurgan mecra ve macerasıdır belki.
Çocuklarla ilgilenen kurum ve kuruluşların,geleceğin aydınlık ve huzurlu yarınlarını kurmayı ilke edinen ideal insanların ve bütün dünya öğretmenlerinin “çocukları hakkıyla sevmeyi,onlarla ilgilenmeyi ve onları tehlikeler karşısında korumayı,cehennemden kurtuluşa vesile”sayan iki cihan sultanı,medeni-
Yet güneşi Hz.Muhammed (s.v.a)’in mesajını düstur edinmelerini,çocuğun dünyasına,çocuğun gönlünden girmeleri gerektiği;çeyrek asır ömrümü verdiğim mesleğimin tecrübe ve müşahedeleriyle vurguluyorum.
Çocuk ruhunu,çocuk bakışını,çocuk duyumlarını yüreğimde hissediyor,acılarını,sevinçlerini
Her an duymanın yorgunu,çocuk düşlerin kaybolmuş hatıraların,unutulmuş kasabaların ağlayan çocuğuyum sanki.Ninnisini kaybeden,şiiri saklanan,betonlarda oynamaktan yorulan,yalanlarla avutulan,
bayramlarda unutulan,dünyanın neresinde olursa olsun;Afrika gerçeği kadar çıplak,Güneydoğu kadar sıcak çocuk benim işte...Destanları unutan,hamasete bigane çocuklarla da çocuğum işte.Günahsız,masum...
ümit ve sevgi çocuk varoldukça sürecektir yeryüzünde.Her gün yeni ve taze bir başlangıç,her çocuk bir gelecektir.Toprak,hava ve su varoldukça tohum yeşerecek,çiçekler açacak;gül aydınlığını,gül medeniyetini kuracaklar yine çocukluktan gelenler olacaktır.Yeter ki gönlümüzde çocuk olsun,yüreğimizin gözlerinde çocuk gülsün.Bir zamanlar hepimiz çocuktuk ve her mevsim bahara koştuk.”Diriliş”i kutlamak için.Çocuk demek,bahar demektir.Gül aydınlığı çocuğun kendisi demektir.Gönül sitesini ihya etmek,gül medeniyetini de kurmak onlara yaraşır.