Musa aleyhisselâm, yolda giderken bir çobana rastladı. Çoban
şöyle diyordu:
''Ey Allahım! Ey Allahım! Sen neredesin? Sana
Elini öpeyim. Ayağını ovayım. Uykun geldiğinde yatacağın yeri
süpüreyim. Ey büyük Allahım! Bütün keçilerim yoluna kurban
olsun. Hey hey diye çağırıp, feryat ettiğim rabbim benim.''
Musa aleyhisselâm sordu: ''Sen bunları kimin için
söylüyorsun?'' Çoban, ''Yeri göğü yaratan, Allahıma
söylüyorum'' dedi. Hz. Musa, ''Sen aklını mı kaybettin? Böyle
saçma sapan şeyleri nasıl söylersin? Ayakkabı, çorap gibi
şeyler sana ait ihtiyaçlardır. Âlemlerin rabbinin bir şeye
azarladı. Çoban, ''Ey Musa! Bu azarlamanla, sen benim ağzımı
Biraz sonra Hz. Musa'ya vahiy geldi: ''Kulumuzu bizden
ayırdın. Senin görevin, kullarımı bana yaklaştırmak mı? Yoksa
ayırmak mı?''
Bu ikaz üzerine Hz. Musa, çobanın peşine düştü. Çobanı bulup
müjde verdi.
''Senin için Allah izin verdi. Bildiğin gibi ibadetini
yapacaksın. Gönlüne nasıl gelirse öyle söyle.'' Çoban, ''Ey
Musa! Daha önce içinde bulunduğum cezbe halinden çıktım. Şimdi
sözle anlatılamayacak bir hal içerisindeyim'' dedi.
sözleri gibi uygunsuz kabul etmeliyiz. Gerçekten de bizim
şükrümüz ne kadar mükemmel olursa olsun, Hak Teâlâ'ya nisbetle
şöyle diyordu:
''Ey Allahım! Ey Allahım! Sen neredesin? Sana
kul kurban olayım. Çarığını dikeyim. Saçlarını tarayayım,
Elbiseni yıkayayım. Bitlerini kırayım. Sana süt getireyim.Elini öpeyim. Ayağını ovayım. Uykun geldiğinde yatacağın yeri
süpüreyim. Ey büyük Allahım! Bütün keçilerim yoluna kurban
olsun. Hey hey diye çağırıp, feryat ettiğim rabbim benim.''
Musa aleyhisselâm sordu: ''Sen bunları kimin için
söylüyorsun?'' Çoban, ''Yeri göğü yaratan, Allahıma
söylüyorum'' dedi. Hz. Musa, ''Sen aklını mı kaybettin? Böyle
saçma sapan şeyleri nasıl söylersin? Ayakkabı, çorap gibi
şeyler sana ait ihtiyaçlardır. Âlemlerin rabbinin bir şeye
ihtiyacı olmak gibi bir sıfatı yoktur. Böyle konuşacağına,
ağzına pamuk tıkayıp susman hayırlıdır'' diyerek çobanıazarladı. Çoban, ''Ey Musa! Bu azarlamanla, sen benim ağzımı
diktin. Pişmanlık ateşiyle canımı yaktın'' diyerek, bir ah
çekti. Elbisesini yırtıp, çölün yolunu tuttu.Biraz sonra Hz. Musa'ya vahiy geldi: ''Kulumuzu bizden
ayırdın. Senin görevin, kullarımı bana yaklaştırmak mı? Yoksa
ayırmak mı?''
Bu ikaz üzerine Hz. Musa, çobanın peşine düştü. Çobanı bulup
müjde verdi.
''Senin için Allah izin verdi. Bildiğin gibi ibadetini
yapacaksın. Gönlüne nasıl gelirse öyle söyle.'' Çoban, ''Ey
Musa! Daha önce içinde bulunduğum cezbe halinden çıktım. Şimdi
sözle anlatılamayacak bir hal içerisindeyim'' dedi.
***
Yaptığımız taat ve ibadetlerin Hakk'a lâyık olmadığını bilmeli
ve itiraf etmeliyiz. Yaptığımız hamd ve senâyı, çobanınsözleri gibi uygunsuz kabul etmeliyiz. Gerçekten de bizim
şükrümüz ne kadar mükemmel olursa olsun, Hak Teâlâ'ya nisbetle
eksiktir, kusurludur.