Bir eserde rivayet olunmuştur ki;
"Rahman cezbelerinden bir cezbe, ins ve cinnin amellerine müsavidir." (1)
Cezbe, ALLAH-u Zülcelal tarafından, kuluna bir ikramdır.
Sad bin ebu Vakkas (r.a)’dan rivayet edildiğine göre, Hz. Peygamber (a.s.v);
"Eğer ağlayabilirseniz, ağlayınız. Eğer ağlayamı-yorsanız, ağlamaklı (ağlar gibi) olunuz." (İbn-i Mace)
Bu cezbe, ister namazda ister namaz haricinde olsun; gücü nisbetinde, kişinin, cezbesini tutması lazımdır. Şayet takatinin dışında olan ses ve hareketlere hiçkimse bir şey söyleyemez.
ALLAH-u Zülcelal'in rahmetinin ağırlığına kim dayanabilir ki...
İmam Ahmed bin Hanbel'in; "Müsnedi'nde", Hz. Ali (KerremALLAHu Veche)'den rivayet ettiği bir hadis-i şerifte, Peygamber Efendimiz (SallALLAHu Aleyhi Ve Sellem);
Hz. Ali (r.a)'e;
"Sen bendensin.
" Hz. Cafer'e;
"Senin ahlakın ve yaratılışın, benim ahlakım ve yaradılışım gibi."
Hz. Zeyd (r.a)’e de;
"Sen benim azadlığım (azad olmuş kölemsin)." (Ahmed b. Hanbel) demiştir.
Bu şekilde söylemesi üzerine, vecd'e (cezbeye) gelip, tek ayak üzerinde dolaşmaya başlamışlardır.
Bu sahabelerin Peygamber Efendimiz (SallALLAHu Aleyhi Ve Sellem)'in huzurunda, böyle bir harekette bulunmaları mümkün değildir. Fakat takatlerini aştığı için, kalkıp semaya başlamışlardır.
Peygamber Efendimiz (SallALLAHu Aleyhi Ve Sellem)'in huzurunda, takatin dışında böyle bir olay zuhur ediyorsa, zamanımızda da böyle şeyler zuhur edebilir.
Onun için, bu gibi durumlara dil uzatmaya hiç kimsenin hakkı yoktur.
Ama özellikle namazda kendini tutması lazımdır. Çünkü namazda iki harf çıkması ya da üç hareket olması halinde namazı ifsad edeceği için, çok dikkatli olunmalıdır.
Namaz dışında gelen rahmet ve feyzin gelmesi halinde, kendini serbest bırakması ve ses çıkacak diye rahmet ve feyzi nehyetmeye çalışmamalıdır. Çıkacaksa ses, o feyz ve nisbetten çıksın.
Kişi kendini sıkıp, ALLAH-u Zülcelal'den gelen feyz ve berekete engel olmasın...
kaynak : seyda muhammed el konyevi kuddisesirruh
http://konyevi.net/yazi_ayrinti.php?yazi_no=352
(1)http://www.amentu.com/seadeti_ebediyye/2_05.html
(Rahmânın cezbelerinden bir cezbe, bütün insanların ve cinnîlerin sevâbları gibidir) hadîsini, Muhammed Emîn-i Tokâdî "rahmetullahi teâlâ aleyh" hazretleri (Sülûk) risâlesinde bildiriyor. Bu risâle, Süleymâniyye, Dâr-ül-mesnevî, [169] numarada mevcûddur. Hadîs olduğu, (Ma'rifetnâme)nin üçyüz****enaltıncı sahîfesinde de yazılıdır. (Nefsini tanıyan Rabbini tanır) hadîsini (Künûz-üd-dekâık) onbirinci sahîfesinde yazmakda ve (Deylemî) "rahmetullahi teâlâ aleyh" de bulunduğunu bildirmekdedir. (Letâif-ül-minen)de, Ebül Abbâs-ı Mürsînin "rahmetullahi teâlâ aleyh" bunun hadîs olduğunu bildirdiği ve yapdığı uzun te'vîli yazılıdır. (Keşf-ün-nûr) birinci sahîfesinde ve (Salât-ı Mes'ûdî), bunun hadîs olduğunu açıkça yazmakda, ve (Kendi aczini anlıyan, Rabbinin azametini anlar) şeklinde tefsîr etmekdedir. İbni Teymiyyenin ve Zerkeşînin ve Abdülkerîm ibni Sem'ânînin buna Yahyâ bin Mu'âz-ı Râzînin sözüdür demeleri, hiçbir esâsa dayanmamakdadır. Bunun hadîs olduğu (Salât-i Mes'ûdî)nin onüçüncü bâbında da yazılı olduğunu (Fıkh-ı Gîdânî) fârisî şerhi bildiriyor.
"Rahman cezbelerinden bir cezbe, ins ve cinnin amellerine müsavidir." (1)
Cezbe, ALLAH-u Zülcelal tarafından, kuluna bir ikramdır.
Sad bin ebu Vakkas (r.a)’dan rivayet edildiğine göre, Hz. Peygamber (a.s.v);
"Eğer ağlayabilirseniz, ağlayınız. Eğer ağlayamı-yorsanız, ağlamaklı (ağlar gibi) olunuz." (İbn-i Mace)
Bu cezbe, ister namazda ister namaz haricinde olsun; gücü nisbetinde, kişinin, cezbesini tutması lazımdır. Şayet takatinin dışında olan ses ve hareketlere hiçkimse bir şey söyleyemez.
ALLAH-u Zülcelal'in rahmetinin ağırlığına kim dayanabilir ki...
İmam Ahmed bin Hanbel'in; "Müsnedi'nde", Hz. Ali (KerremALLAHu Veche)'den rivayet ettiği bir hadis-i şerifte, Peygamber Efendimiz (SallALLAHu Aleyhi Ve Sellem);
Hz. Ali (r.a)'e;
"Sen bendensin.
" Hz. Cafer'e;
"Senin ahlakın ve yaratılışın, benim ahlakım ve yaradılışım gibi."
Hz. Zeyd (r.a)’e de;
"Sen benim azadlığım (azad olmuş kölemsin)." (Ahmed b. Hanbel) demiştir.
Bu şekilde söylemesi üzerine, vecd'e (cezbeye) gelip, tek ayak üzerinde dolaşmaya başlamışlardır.
Bu sahabelerin Peygamber Efendimiz (SallALLAHu Aleyhi Ve Sellem)'in huzurunda, böyle bir harekette bulunmaları mümkün değildir. Fakat takatlerini aştığı için, kalkıp semaya başlamışlardır.
Peygamber Efendimiz (SallALLAHu Aleyhi Ve Sellem)'in huzurunda, takatin dışında böyle bir olay zuhur ediyorsa, zamanımızda da böyle şeyler zuhur edebilir.
Onun için, bu gibi durumlara dil uzatmaya hiç kimsenin hakkı yoktur.
Ama özellikle namazda kendini tutması lazımdır. Çünkü namazda iki harf çıkması ya da üç hareket olması halinde namazı ifsad edeceği için, çok dikkatli olunmalıdır.
Namaz dışında gelen rahmet ve feyzin gelmesi halinde, kendini serbest bırakması ve ses çıkacak diye rahmet ve feyzi nehyetmeye çalışmamalıdır. Çıkacaksa ses, o feyz ve nisbetten çıksın.
Kişi kendini sıkıp, ALLAH-u Zülcelal'den gelen feyz ve berekete engel olmasın...
kaynak : seyda muhammed el konyevi kuddisesirruh
http://konyevi.net/yazi_ayrinti.php?yazi_no=352
(1)http://www.amentu.com/seadeti_ebediyye/2_05.html
(Rahmânın cezbelerinden bir cezbe, bütün insanların ve cinnîlerin sevâbları gibidir) hadîsini, Muhammed Emîn-i Tokâdî "rahmetullahi teâlâ aleyh" hazretleri (Sülûk) risâlesinde bildiriyor. Bu risâle, Süleymâniyye, Dâr-ül-mesnevî, [169] numarada mevcûddur. Hadîs olduğu, (Ma'rifetnâme)nin üçyüz****enaltıncı sahîfesinde de yazılıdır. (Nefsini tanıyan Rabbini tanır) hadîsini (Künûz-üd-dekâık) onbirinci sahîfesinde yazmakda ve (Deylemî) "rahmetullahi teâlâ aleyh" de bulunduğunu bildirmekdedir. (Letâif-ül-minen)de, Ebül Abbâs-ı Mürsînin "rahmetullahi teâlâ aleyh" bunun hadîs olduğunu bildirdiği ve yapdığı uzun te'vîli yazılıdır. (Keşf-ün-nûr) birinci sahîfesinde ve (Salât-ı Mes'ûdî), bunun hadîs olduğunu açıkça yazmakda, ve (Kendi aczini anlıyan, Rabbinin azametini anlar) şeklinde tefsîr etmekdedir. İbni Teymiyyenin ve Zerkeşînin ve Abdülkerîm ibni Sem'ânînin buna Yahyâ bin Mu'âz-ı Râzînin sözüdür demeleri, hiçbir esâsa dayanmamakdadır. Bunun hadîs olduğu (Salât-i Mes'ûdî)nin onüçüncü bâbında da yazılı olduğunu (Fıkh-ı Gîdânî) fârisî şerhi bildiriyor.