1.şerea: şeriat kıldı
2.lekum: size, sizin için
3.min ed dîni: dînden
4.mâ vassâ: vasiyet ettiği şey, farz kıldığı şey
5.bi-hi: onu, onunla
6.nûhan: Nuh
7.ve ellezî: ve o
8.evhaynâ: biz vahyettik
9.ileyke: sana
10.ve mâ vassaynâ: ve vasiyet ettiğimiz şey, farz kıldığımız şey
11.bi-hi: onu, onunla
12.ibrâhîme: İbrâhîm
13.ve mûsâ: ve Musa
14.ve îsâ: ve İsa
15.en ekîmû: ikame etmeleri, ayakta, hayatta tutmaları
16.ed dîne: dîn
17.ve lâ teteferrekû: ve ayrılığa düşmeyin, fırkalara ayrılmayın
18.fî-hi: onda, onun hakkında
19.kebure: büyük oldu, ağır geldi
20.alâ el muşrikîne: müşriklere
21.mâ ted'û-hum: onları davet ettiğin şey
22.ileyhi: ona, kendisine
23.allâhu: Allah
24.yectebî: seçer
25.ileyhi: ona, kendisine
26.men: kimse, kişi
27.yeşâu: diler
28.ve yehdî: ve hidayete erdirir, ulaştırır
29.ileyhi: ona, kendisine
30.men: kimse, kişi
31.yunîbu: yönelir
42 / ŞÛRÂ - 13
(Allah) dînde, onunla Hz. Nuh'a vasiyet ettiği (farz kıldığı) şeyi (şeriati); “Dîni ikame edin (ayakta, hayatta tutun) ve onda (dînde) fırkalara ayrılmayın.” diye Hz. İbrâhîm'e, Hz. Musa'ya ve Hz. İsa'ya vasiyet ettiğimiz şeyi sana da vahyederek, size de şeriat kıldı. Senin onları, kendisine çağırdığın şey (Allah'a ulaşmayı dileme) müşriklere zor geldi. Allah, dilediğini Kendisine seçer ve O'na yöneleni, Kendisine ulaştırır (ruhunu hayatta iken Kendisine ulaştırır).
