بســـم الله الرحمن الرحيم
"Yoksa cahiliyye hükmünü mü istiyorlar? Yakınen bilen bir toplum için Allah'dan daha iyi hüküm veren kim vardır?" (Maide Sûresi, 5/50)
Cahiliyyenin anlamı bu âyette açık bir biçimde belirleniyor. Cahiliyye beşerin kendisi gibi bir beşer için hüküm koymasıdır...
Kulların kulara kulluğudur. Allah'a kulluk bırakılarak O'nun ilahlığının reddedilmesi, insanlardan bazılarının hüküm yetkisini kendileri gibi bir beşere vererek ilah kabul etmesi ve onlara ibadet etmeleridir.
Bu âyetin ışığı altında meseleye baktığımızda cahiliyyenin belirli bir zamana mahsus olmadığını görürüz. Cahiliyye bir durum, bir haldir. Geçmişte yaşanmış olmakla kalmayıp tarihin her döneminde karşımıza çıkacak bir durum. İşte o zaman cahiliyyenin temel vasıfları karşımıza çıkacaktır. İslam ile çelişen ve İslâm'a karşı olan bir cahiliyye...
Tarih süreci içerisinde nerede ve ne zaman olursa olsun -hiçbir noktada taviz vermeden- insanlar Allah'ın indirdikleri ile hükmediyorlarsa, Allah'ın indirdiklerinden hoşnut oluyorlarsa, ve yalnız Allah'ın indirdiklerine tabii oluyorlarsa, Allah'ın dinine mensup olmuşlar demektir.
Şayet -her ne şekilde olursa olsun- Allah'ın indirdiklerinden kaynaklanmayan, insan aklının ürünü olan kanunlar topluluğuna göre hüküm veriyorlarsa, ondan hoşnut oluyor veya ona tabii oluyorlarsa, onlarda cahiliyye dinine mensupturlar. Allah'ın dinine değil, hoşnut oldukları, tabii oldukları hüküm sahibinin dinine mensupturlar.
Cahiliyye hükmünün olduğu yerde Allah'ın dininden söz edilemez. Allah'ın indirdiklerinin terkedildiği yerde cahiliyye dini hakimdir ve yaşanan hayatta cahiliyye hayatıdır.
İşte yolların ayrılış noktası...
"Yoksa cahiliyye hükmünü mü istiyorlar? Yakınen bilen bir toplum için Allah'dan daha iyi hüküm veren kim vardır?" (Maide Sûresi, 5/50)
Cahiliyyenin anlamı bu âyette açık bir biçimde belirleniyor. Cahiliyye beşerin kendisi gibi bir beşer için hüküm koymasıdır...
Kulların kulara kulluğudur. Allah'a kulluk bırakılarak O'nun ilahlığının reddedilmesi, insanlardan bazılarının hüküm yetkisini kendileri gibi bir beşere vererek ilah kabul etmesi ve onlara ibadet etmeleridir.
Bu âyetin ışığı altında meseleye baktığımızda cahiliyyenin belirli bir zamana mahsus olmadığını görürüz. Cahiliyye bir durum, bir haldir. Geçmişte yaşanmış olmakla kalmayıp tarihin her döneminde karşımıza çıkacak bir durum. İşte o zaman cahiliyyenin temel vasıfları karşımıza çıkacaktır. İslam ile çelişen ve İslâm'a karşı olan bir cahiliyye...
Tarih süreci içerisinde nerede ve ne zaman olursa olsun -hiçbir noktada taviz vermeden- insanlar Allah'ın indirdikleri ile hükmediyorlarsa, Allah'ın indirdiklerinden hoşnut oluyorlarsa, ve yalnız Allah'ın indirdiklerine tabii oluyorlarsa, Allah'ın dinine mensup olmuşlar demektir.
Şayet -her ne şekilde olursa olsun- Allah'ın indirdiklerinden kaynaklanmayan, insan aklının ürünü olan kanunlar topluluğuna göre hüküm veriyorlarsa, ondan hoşnut oluyor veya ona tabii oluyorlarsa, onlarda cahiliyye dinine mensupturlar. Allah'ın dinine değil, hoşnut oldukları, tabii oldukları hüküm sahibinin dinine mensupturlar.
Cahiliyye hükmünün olduğu yerde Allah'ın dininden söz edilemez. Allah'ın indirdiklerinin terkedildiği yerde cahiliyye dini hakimdir ve yaşanan hayatta cahiliyye hayatıdır.
İşte yolların ayrılış noktası...