Bir yalan sevmek?
Bir yalan sevmek?
Hayatımın en zor dönemini geçirdim.Bir aydır bir gün yüzüm gülmedi.Belki yaşadığım hayat,Allah'ın bana verdiklerine nankörlüktü bu!Ne uğruna kim için?
Çevremdeki herkes uyardı!Yanlış dedi yalan dedi...Öyle gözümü sevmek bürümüştü ki göremedim...Göz göre göre devam ettim gerçekten baştan sona yalan hayalimde tamamen doğru bir insanı sevmeye...
Hiç böyle bir oyuna gelmemiştim ben...Hiç!
Kimseye karşı gururumu yerle bir etmemiştim sözde...Başta herşey mükemmeldi.
Sonunda öznesi olduğum bir cümlenin yan cümlesi olduğumu hissettim çekip alamadım kendimi o cümleden...Bu kadar mı kolaydı?
Sevdim demek
sonra olmadı bitti demek???
Ben güyya hiç özveride bulunmadım...Hiç tutunamadı bana...Ben destek olamadım.O üzüldüğünde kahrından yerle bir olan ben...Hayatımda varlığına inanmak bile istemeyeceğim bir yalanı yakınen tanıdım.Çok canım yandı...Ben gerçek bir AŞKI bulduğumu sandım...Hayalimde yarattım hayalimde yaşadım...
Nasıl bir saflıkmış ki benimkisi göz önünde olan hiç bir gerçeği göremedim...Görmek istemedim.Bir sarmaşık gibi yalanlara tutuldum sonra yerde buldum kendimi...Aşkmış...Hala inanıorum elbet vardır...Ama sahteden geçilmeyen yüzyılımızda aşkın da sahtesini sürmüşler piyasaya bense hala çocuksu masum sevdalarda kalmışım...
Herşeyin en temizini yaşamak istedim...Şimdi kirliliği tanıdım...
Üstelik en sevmediğim şeylerle...Yalanla dolanla korkaklıkla...Hepsini gördüm tanıdım...
Aslında yanlışları gördüğümüzde müthiş bir hayat tecrübesi oluyor...Böyle insanlar da varmış.Gerçekten çok bildiğimi sanıyormuşum...İnsan namına hiçbir şey bilmiyormuşum ben...Ben hep iyiye güzele alışmışım.Ailemde ne gördüysem dünya bundan ibaret sanmışım...Küçük bir çocukmuşum.Büyüdüm biraz olsun...Zor oldu çok canım yandı ama yaşandı ve bitti...Bana bunları yaşatanı Allah'a havale etmekten korkuyorum çünkü şimdiye kadar her havalemin sonuçları çok acı sergilendi..
VE en güzeli öyle bir anladım ki insanın ailesi gibi hiçbir şey yok bu dünyada...Sz ağladınız diye bir anneniz bir babanız ağlıyor...Bir abinin içten bakışını kimsede bulamıyorsunuz...Sizin canınız bir yansa onların ki bin yanıyor...
Bir süre huzura bırakıyorum kendimi...Çapraşık bir öykünün çapraşık karakterinin kolunda bulmuştum kendimi...Ait olmadığım körükörüne içine bırakıldığım bir dünyaydı.Şimdi bir anda yine oyun dışı bırakıldım...Huzur şimdi...sadece huzur....
Bir yanlış varsa bir şeyde...Gerisi de yanlıştır.Bir kere lekelenmişse güven dediğiniz şey o iz hep kalır...
Ve aşk...Sevgiye dönüşebiliyorsa aşktır...Korku yoksa aşktır.İlgi sonsuzsa aşktır...
Aşığım demekle olmaz öyle her zaman...Gerçek sevgi fiillerinize de yansıyansır....kapalıyım kuru kuru sevmelere...Kapalıyım yalannın "y" si geçen her hercai sevgiliye...
Bir yalan sevmek?
Hayatımın en zor dönemini geçirdim.Bir aydır bir gün yüzüm gülmedi.Belki yaşadığım hayat,Allah'ın bana verdiklerine nankörlüktü bu!Ne uğruna kim için?
Çevremdeki herkes uyardı!Yanlış dedi yalan dedi...Öyle gözümü sevmek bürümüştü ki göremedim...Göz göre göre devam ettim gerçekten baştan sona yalan hayalimde tamamen doğru bir insanı sevmeye...
Hiç böyle bir oyuna gelmemiştim ben...Hiç!
Kimseye karşı gururumu yerle bir etmemiştim sözde...Başta herşey mükemmeldi.
Sonunda öznesi olduğum bir cümlenin yan cümlesi olduğumu hissettim çekip alamadım kendimi o cümleden...Bu kadar mı kolaydı?
Sevdim demek
sonra olmadı bitti demek???
Ben güyya hiç özveride bulunmadım...Hiç tutunamadı bana...Ben destek olamadım.O üzüldüğünde kahrından yerle bir olan ben...Hayatımda varlığına inanmak bile istemeyeceğim bir yalanı yakınen tanıdım.Çok canım yandı...Ben gerçek bir AŞKI bulduğumu sandım...Hayalimde yarattım hayalimde yaşadım...
Nasıl bir saflıkmış ki benimkisi göz önünde olan hiç bir gerçeği göremedim...Görmek istemedim.Bir sarmaşık gibi yalanlara tutuldum sonra yerde buldum kendimi...Aşkmış...Hala inanıorum elbet vardır...Ama sahteden geçilmeyen yüzyılımızda aşkın da sahtesini sürmüşler piyasaya bense hala çocuksu masum sevdalarda kalmışım...
Herşeyin en temizini yaşamak istedim...Şimdi kirliliği tanıdım...
Üstelik en sevmediğim şeylerle...Yalanla dolanla korkaklıkla...Hepsini gördüm tanıdım...
Aslında yanlışları gördüğümüzde müthiş bir hayat tecrübesi oluyor...Böyle insanlar da varmış.Gerçekten çok bildiğimi sanıyormuşum...İnsan namına hiçbir şey bilmiyormuşum ben...Ben hep iyiye güzele alışmışım.Ailemde ne gördüysem dünya bundan ibaret sanmışım...Küçük bir çocukmuşum.Büyüdüm biraz olsun...Zor oldu çok canım yandı ama yaşandı ve bitti...Bana bunları yaşatanı Allah'a havale etmekten korkuyorum çünkü şimdiye kadar her havalemin sonuçları çok acı sergilendi..
VE en güzeli öyle bir anladım ki insanın ailesi gibi hiçbir şey yok bu dünyada...Sz ağladınız diye bir anneniz bir babanız ağlıyor...Bir abinin içten bakışını kimsede bulamıyorsunuz...Sizin canınız bir yansa onların ki bin yanıyor...
Bir süre huzura bırakıyorum kendimi...Çapraşık bir öykünün çapraşık karakterinin kolunda bulmuştum kendimi...Ait olmadığım körükörüne içine bırakıldığım bir dünyaydı.Şimdi bir anda yine oyun dışı bırakıldım...Huzur şimdi...sadece huzur....
Bir yanlış varsa bir şeyde...Gerisi de yanlıştır.Bir kere lekelenmişse güven dediğiniz şey o iz hep kalır...
Ve aşk...Sevgiye dönüşebiliyorsa aşktır...Korku yoksa aşktır.İlgi sonsuzsa aşktır...
Aşığım demekle olmaz öyle her zaman...Gerçek sevgi fiillerinize de yansıyansır....kapalıyım kuru kuru sevmelere...Kapalıyım yalannın "y" si geçen her hercai sevgiliye...
