Bir ölünün gözyaşları
Bir sabah bir sela sesi ile irkildim. Kendimi buz gibi hissediyordum. Birden içeriden gelen feryatları duydum. Odaya girdiğimde gözlerime inanamadım. Birisini odanın ortasına yatırıp üzerine bembeyaz çarşaf örtmüşlerdi. Annem başucunda dizlerine vurup yavrum diye ağlıyor babam duvarlara sanki bir şeylerin acısını çıkarırcasına yumruk atıyordu. Ya kardeşlerim o elleriyle yatanın saçlarını okşuyordu. Sanki kimse beni duymuyor görmüyordu.
Acaba dedim kendi kendime yoksa ben mi. Tam o sırada annem ……….. diye bağırınca bende film koptu. Demek yerde boylu boyunca yatan benmişim. Ölümü kendime konduramadım. Almak istedim ağlayamadım. İste beni evden çıkarıyorlar. Çocukluğum geçtiği o güzel o tatlı o en hayat dolu yere veda ediyorum. Beni seven sevmeyen herkes orada. Arkamdan dualar ediyorlar. Ama bir tek orda sevdiğim yoktu. Sonra onu yokuştan bağırarak çıktığını gördüm. İçim yanıyordu sanki. Sonra tabutuma yaklaştı ve sarıldı. Bana ağlıyordu…
İsyan ediyordu. Bakışlarında bende geliyorum der gibi bir haykırış vardı. Ağlıyordu yavaşça yanağından dökülen gözyaşlarını sildim. Sonra son kez kulağına seni seviyorum diye fısıldadım. İşte beni götürüyorlar mezarlık son istikametti. Uzun uzun yollardan sonra mezarımı gördüm. Çok derindi bir an yalnızlıktan korktum. Her şey iyiydi de şu içinde olduğum beyaz kefen biraz canımı sıkıyordu. Dualar içinde tabutumun kapağının açıldığını hissettim. Beni çıkardılar işte yalnızlığa yaklaşıyordum. Ve yine dualar arasında beni o derin çukura bıraktılar. Sonra birisi gelip başıma o kara uzunca tahtayı çaktı. Git gide daha da çok korkuyordum. Her şey bitti artık. Ne verdiğim sözlerde durdum. Nede ettiğim yemini tuttum. Neyse hayata son veda herkes uzaklaşıyor. Kimi başucumda ağladı. Kimi dualar okudu. Kimide başını taşlara vurdu.
Ah sevgilim sen daha gitmedin mi. Ben de başucumda ağlayan kim diyordum. Bak sevgilim gel çök yanıma sana son bir vasiyet bırakacağım. Duymasan da seni ömrüm boyunca seveceğim demiştim ya seni son nefesimde bile sevdim inan bana hala seni seviyorum sevgilim hala. Sana bir söz vermiştim hatırlıyor musun? Seni bir daha asla bırakmayacağım demiştim. Ama sözümde duramadım yine. Ne olur beni affet. Affet bir tanem. Sus ağlama artık sen ağladıkça acı çekiyorum. Bilirsin kıyamam senin bir damla gözyaşına. Sana son sözüm ara sıra yolun mezarlığa düşerse uğra. Beni kara toprakla yalnız bırakma. Bir gül ağacı dük şu mezarıma ama gözyaşlarınla sulama. Bir de senden bir isteğim var. Beni asla unutma. Sahilin önünden her geçişinde bizim şarkımızı her dinlediğinde benim bir sevgilim vardı ama Allah onu aldı dersin ve üzerime rahmet dilersin.
Şimdi uzaklaş ve artık git. Dayanamıyorum daha fazla ağlamana git. Toprağımı iyice ıslattın git artık. İşte gidiyorsun niye durdun gitsene “seni seviyorum.” Bende seni seviyorum sevgilim. Bende seni ama inan ki gözyaşların bana azap çektiriyor. Hadi benim güzel sevgilim git git ki şu iki metrelik çukurda huzurlu yatayım. Bu dünyada kavuşamadık ama öbür dünyada kavuşacağız sevgilim…
Bir sabah bir sela sesi ile irkildim. Kendimi buz gibi hissediyordum. Birden içeriden gelen feryatları duydum. Odaya girdiğimde gözlerime inanamadım. Birisini odanın ortasına yatırıp üzerine bembeyaz çarşaf örtmüşlerdi. Annem başucunda dizlerine vurup yavrum diye ağlıyor babam duvarlara sanki bir şeylerin acısını çıkarırcasına yumruk atıyordu. Ya kardeşlerim o elleriyle yatanın saçlarını okşuyordu. Sanki kimse beni duymuyor görmüyordu.
Acaba dedim kendi kendime yoksa ben mi. Tam o sırada annem ……….. diye bağırınca bende film koptu. Demek yerde boylu boyunca yatan benmişim. Ölümü kendime konduramadım. Almak istedim ağlayamadım. İste beni evden çıkarıyorlar. Çocukluğum geçtiği o güzel o tatlı o en hayat dolu yere veda ediyorum. Beni seven sevmeyen herkes orada. Arkamdan dualar ediyorlar. Ama bir tek orda sevdiğim yoktu. Sonra onu yokuştan bağırarak çıktığını gördüm. İçim yanıyordu sanki. Sonra tabutuma yaklaştı ve sarıldı. Bana ağlıyordu…
İsyan ediyordu. Bakışlarında bende geliyorum der gibi bir haykırış vardı. Ağlıyordu yavaşça yanağından dökülen gözyaşlarını sildim. Sonra son kez kulağına seni seviyorum diye fısıldadım. İşte beni götürüyorlar mezarlık son istikametti. Uzun uzun yollardan sonra mezarımı gördüm. Çok derindi bir an yalnızlıktan korktum. Her şey iyiydi de şu içinde olduğum beyaz kefen biraz canımı sıkıyordu. Dualar içinde tabutumun kapağının açıldığını hissettim. Beni çıkardılar işte yalnızlığa yaklaşıyordum. Ve yine dualar arasında beni o derin çukura bıraktılar. Sonra birisi gelip başıma o kara uzunca tahtayı çaktı. Git gide daha da çok korkuyordum. Her şey bitti artık. Ne verdiğim sözlerde durdum. Nede ettiğim yemini tuttum. Neyse hayata son veda herkes uzaklaşıyor. Kimi başucumda ağladı. Kimi dualar okudu. Kimide başını taşlara vurdu.
Ah sevgilim sen daha gitmedin mi. Ben de başucumda ağlayan kim diyordum. Bak sevgilim gel çök yanıma sana son bir vasiyet bırakacağım. Duymasan da seni ömrüm boyunca seveceğim demiştim ya seni son nefesimde bile sevdim inan bana hala seni seviyorum sevgilim hala. Sana bir söz vermiştim hatırlıyor musun? Seni bir daha asla bırakmayacağım demiştim. Ama sözümde duramadım yine. Ne olur beni affet. Affet bir tanem. Sus ağlama artık sen ağladıkça acı çekiyorum. Bilirsin kıyamam senin bir damla gözyaşına. Sana son sözüm ara sıra yolun mezarlığa düşerse uğra. Beni kara toprakla yalnız bırakma. Bir gül ağacı dük şu mezarıma ama gözyaşlarınla sulama. Bir de senden bir isteğim var. Beni asla unutma. Sahilin önünden her geçişinde bizim şarkımızı her dinlediğinde benim bir sevgilim vardı ama Allah onu aldı dersin ve üzerime rahmet dilersin.
Şimdi uzaklaş ve artık git. Dayanamıyorum daha fazla ağlamana git. Toprağımı iyice ıslattın git artık. İşte gidiyorsun niye durdun gitsene “seni seviyorum.” Bende seni seviyorum sevgilim. Bende seni ama inan ki gözyaşların bana azap çektiriyor. Hadi benim güzel sevgilim git git ki şu iki metrelik çukurda huzurlu yatayım. Bu dünyada kavuşamadık ama öbür dünyada kavuşacağız sevgilim…