Hep, birgün, elbette
Hep fırtına esmez ya, durur, bir meltem dokunur geçer yüzümüzden.
Hep bardaktan boşalırcasına yağmaz ya bu yağmur, bir şiirin musikisi hızında çiseler bir gün, yüzlerimiz gülümserken.
Hep ayrılık şarkıları çalmaz ya kaset, gün gelir kavuşmanın huzurunu mırıldanır kulaklarımıza.
Yollar böyle çamurlu, uzun ve engebeli olmaz daima, çamurlar çiçeklere, engebeler düzlüklere dönüşür, kısalır bir gün.
Güzel zamanlar hep böyle kısa, ızdıraplı anlar uzun süregitmez elbet, sonsuzluk alır içine bizi de bir vakit.
İyi ve kötü, güzel ve çirkin, temiz ve pis, sıkıntı ve huzur; bu kadar iç içe, bu kadar senli benli mi olacak hep; ayrılır, ayrı durur, arınır bir gün elbette.
Hep kahraman beklenmez ya, herkes bir kahramana, her bir şey bir kitaba, her yol bir vuslata dönüşüverir.
Güzellikler arayıp durmakla mı geçecek ömür, çirkinlikler güzelleşiverir.
Biz mumlar aramakla meşgulken, birden güneş doğuverir.
Biz fısıltıyla gerçekleri söylerken, bir gökgürültüsü herşeyi anlatıverir.
Hep dalgalı olmaz ya deniz, durulur bir gün elbet, açık denizlere yol alırız.
Sınırlar olmaz ya, ülkelerde ve yüreklerde, serbest geçiş kartımız olur bir vakit.
Bir adım ileri, iki adım geri yürüyüp yol almaya çalışırken, olur ya kanatlanıp uçuveririz.
Dünün güzelliklerini anlatmaya uğraşacağımıza, dünü bugüne getiriveririz.
Çok çalışıp az yorulur, çok dinleyip az konuşur, çok okuyup az yazarız belki bir gün.
Güzergâhlar böyle dolambaçlı ve dikenli olmaz daima, en kısa yolu buluruz elbet.
Çevremize ve kendimize daha ne kadar yabancı kalacağız, gün gelir tanışır birer bardak da çay içeriz, kimbilir.
Başlarımız düşünmekten ağrımaz, ruhlarımız sevmekten bunalmaz, yüreklerimiz cesaretten kaçmaz bir gün.
HEP böyle kalmaz, BİR GÜN değişir ELBETTE.
Kâinat, zaman ve insan değişiyor, bu asla değişmez görünenler de değişir bir gün.
Hep fırtına esmez ya, durur, bir meltem dokunur geçer yüzümüzden.
Hep bardaktan boşalırcasına yağmaz ya bu yağmur, bir şiirin musikisi hızında çiseler bir gün, yüzlerimiz gülümserken.
Hep ayrılık şarkıları çalmaz ya kaset, gün gelir kavuşmanın huzurunu mırıldanır kulaklarımıza.
Yollar böyle çamurlu, uzun ve engebeli olmaz daima, çamurlar çiçeklere, engebeler düzlüklere dönüşür, kısalır bir gün.
Güzel zamanlar hep böyle kısa, ızdıraplı anlar uzun süregitmez elbet, sonsuzluk alır içine bizi de bir vakit.
İyi ve kötü, güzel ve çirkin, temiz ve pis, sıkıntı ve huzur; bu kadar iç içe, bu kadar senli benli mi olacak hep; ayrılır, ayrı durur, arınır bir gün elbette.
Hep kahraman beklenmez ya, herkes bir kahramana, her bir şey bir kitaba, her yol bir vuslata dönüşüverir.
Güzellikler arayıp durmakla mı geçecek ömür, çirkinlikler güzelleşiverir.
Biz mumlar aramakla meşgulken, birden güneş doğuverir.
Biz fısıltıyla gerçekleri söylerken, bir gökgürültüsü herşeyi anlatıverir.
Hep dalgalı olmaz ya deniz, durulur bir gün elbet, açık denizlere yol alırız.
Sınırlar olmaz ya, ülkelerde ve yüreklerde, serbest geçiş kartımız olur bir vakit.
Bir adım ileri, iki adım geri yürüyüp yol almaya çalışırken, olur ya kanatlanıp uçuveririz.
Dünün güzelliklerini anlatmaya uğraşacağımıza, dünü bugüne getiriveririz.
Çok çalışıp az yorulur, çok dinleyip az konuşur, çok okuyup az yazarız belki bir gün.
Güzergâhlar böyle dolambaçlı ve dikenli olmaz daima, en kısa yolu buluruz elbet.
Çevremize ve kendimize daha ne kadar yabancı kalacağız, gün gelir tanışır birer bardak da çay içeriz, kimbilir.
Başlarımız düşünmekten ağrımaz, ruhlarımız sevmekten bunalmaz, yüreklerimiz cesaretten kaçmaz bir gün.
HEP böyle kalmaz, BİR GÜN değişir ELBETTE.
Kâinat, zaman ve insan değişiyor, bu asla değişmez görünenler de değişir bir gün.