Bir Gecede Kaç Kişi Bu Şehirde...
Bu gece kaç kişi vardır bu şehri bana bir şişeye koyup gönderecek,
Yada beni bir şişiye koyup bu şehre gönderecek!
Bir gecede kaç kişi bu şehirde...
Meryem Rabia Taşbilek
Şehr-i Istanbul'a...
Bir gecede ne kadar tebbessümü emzirir bağrında bu şehir?..
Bir gecede ne kadar gözyaşı ırmak olup akar denize?..
Kaç ayrılık düğümlenir vuslata?..
"Bir gecede ne kadar kanı akar bu şehrin?!"
Kaç fırıncı ağlayan bir kadına karşılıksız ekmek verir?
Kaç kişi karanlığın çöpünü karıştırır bu şehirde?
Bir gecede kaç martı yolunu kaybeder?
Kaç çığlığın sesinin kısılmasına,
Sessizliğin gürültüsüne ve kalabalıktaki yalnızlığa şahittir bu şehir?..
Ve kaç elin sımsıkı biribirine sarıldığına,
Kaç umudun elektirik teline takıldığına,
Kaç çocuğun annesinin bağrına gömüldüğüne,
Kaç annenin hüzünden sütünün kesildiğine,
Kaç nutku tutulmuş sözün melodiye dönüştüğüne,
Uyanıkken kaç rüyanın görüldüğüne,
Kaç hülyanın piminin çekildiğine,
Kaç kişinin sağ elini kaybedip sol elini kullanmaya mecbur kaldığına,
susmuştur bu şehir?!.
Ve bu şehir kaç gece gözümden akmıştır ...
Kaç kişi sevdiğine harcadığı para için;
Bir cebimden diğer cebime koydum demiştir,
Ve kaç kişi onu seveni para için harcamıştır,
Bir gecede kaç demir leblebi çiğnenmiş,
Kaç kızıl elma çürümüştür bu çilekeş şehirde?..
Kaç kişi musallaya yaslanıp ölümün provasını yapar,
Kaç kişi aynada kendini seyreder ve
Gözlerine bakmaya cesaret eder,
işte bu gece bu şehirde...
Kaç kişi evine sığamaz da, gece matinasından geç vakit çıkar,
Kaç kişi akvaryumda yaşar,
Kaç kişi okyanusta kaybolur,
Ve kaç kişi kendi başına yüzmeyi, yaşamayı öğrenir,
Bu şehirde kaç kişi birini aldatmaktan bıkıp,
Bir gece/de nefsini atlatır,
Kaç kişi karşılıklı birbirinden habersiz platonik aşıktır,
Kaç bonkör kişi sevgi fukarasıdır,
Ve kaç fakir siyahi çocuğun nasırlı elleri aşk kokar,
Ne zaman uyur bu şehir?
Bir gecede kaç parantez açılır ve kaç parantez kapanır,
Kaç cümlenin sonu muallakta kalır,
Kaç balık kavağa çıkar,
Kaç kişi kendine zulmetmekten bıkar ve indiği bayıra tekrar tırmanır,
Kaç kişi sondan tekrar başa döner,
Bu şehirde kaç kişi beklenmedik bir anda kendini bulur,
Kaç kişi bir gecede masa başında başkalarının hayatını karartır,
Kaç ön yargı çürütür dostluk tohumlarını,
Kaç kişi kendine çiçek alır bir çingenden,
Ve kaç kişi bir türlü dönemediği köşeyi döner bir gecede...
Kaç can seslenmeden duyar,
Ve kaç can görmeden sever, karşılıksızca...
Bir gecede ne kadar gözyaşı ırmak olup akar denize?..
Kaç ayrılık düğümlenir vuslata?..
"Bir gecede ne kadar kanı akar bu şehrin?!"
Kaç fırıncı ağlayan bir kadına karşılıksız ekmek verir?
Kaç kişi karanlığın çöpünü karıştırır bu şehirde?
Bir gecede kaç martı yolunu kaybeder?
Kaç çığlığın sesinin kısılmasına,
Sessizliğin gürültüsüne ve kalabalıktaki yalnızlığa şahittir bu şehir?..
Ve kaç elin sımsıkı biribirine sarıldığına,
Kaç umudun elektirik teline takıldığına,
Kaç çocuğun annesinin bağrına gömüldüğüne,
Kaç annenin hüzünden sütünün kesildiğine,
Kaç nutku tutulmuş sözün melodiye dönüştüğüne,
Uyanıkken kaç rüyanın görüldüğüne,
Kaç hülyanın piminin çekildiğine,
Kaç kişinin sağ elini kaybedip sol elini kullanmaya mecbur kaldığına,
susmuştur bu şehir?!.
Ve bu şehir kaç gece gözümden akmıştır ...
Kaç kişi sevdiğine harcadığı para için;
Bir cebimden diğer cebime koydum demiştir,
Ve kaç kişi onu seveni para için harcamıştır,
Bir gecede kaç demir leblebi çiğnenmiş,
Kaç kızıl elma çürümüştür bu çilekeş şehirde?..
Kaç kişi musallaya yaslanıp ölümün provasını yapar,
Kaç kişi aynada kendini seyreder ve
Gözlerine bakmaya cesaret eder,
işte bu gece bu şehirde...
Kaç kişi evine sığamaz da, gece matinasından geç vakit çıkar,
Kaç kişi akvaryumda yaşar,
Kaç kişi okyanusta kaybolur,
Ve kaç kişi kendi başına yüzmeyi, yaşamayı öğrenir,
Bu şehirde kaç kişi birini aldatmaktan bıkıp,
Bir gece/de nefsini atlatır,
Kaç kişi karşılıklı birbirinden habersiz platonik aşıktır,
Kaç bonkör kişi sevgi fukarasıdır,
Ve kaç fakir siyahi çocuğun nasırlı elleri aşk kokar,
Ne zaman uyur bu şehir?
Bir gecede kaç parantez açılır ve kaç parantez kapanır,
Kaç cümlenin sonu muallakta kalır,
Kaç balık kavağa çıkar,
Kaç kişi kendine zulmetmekten bıkar ve indiği bayıra tekrar tırmanır,
Kaç kişi sondan tekrar başa döner,
Bu şehirde kaç kişi beklenmedik bir anda kendini bulur,
Kaç kişi bir gecede masa başında başkalarının hayatını karartır,
Kaç ön yargı çürütür dostluk tohumlarını,
Kaç kişi kendine çiçek alır bir çingenden,
Ve kaç kişi bir türlü dönemediği köşeyi döner bir gecede...
Kaç can seslenmeden duyar,
Ve kaç can görmeden sever, karşılıksızca...
Bu gece kaç kişi vardır bu şehri bana bir şişeye koyup gönderecek,
Yada beni bir şişiye koyup bu şehre gönderecek!
Bir gecede kaç kişi bu şehirde...
Meryem Rabia Taşbilek
