Adam önce kitapları topladı.
Kadın,kapısı kapalı ağlıyordu,
Çocuksa merdivenlerde oturmuş
Zaman dursun istiyordu.
Bir ayrılığın üç dalıydılar..
Biriken ne varsa atmak zamanıydı şimdi,
Çocuk merdiven basamaklarını saydı
Saçlarını çözdü,bir daha ördü,
Kadın kapı kolunu tutmak,kapıyı açıp,
adamın yanına gitmek istedi.
Adam resimleri ayırdı
Bir ayakkabı kutusuna koydu.
Çocuk kapı ziline baktı
Kadın duvardaki saate
Adam açık olan pencereye
Bir ayrılığın üç kahramanıydılar.
Zaman durmuyor,adam kalkmıyor,
Kadın engel olmuyordu.
Zaman duramıyor,adam kalamıyor
Kadın engel olamıyordu.
Çocuk boynundaki ipli anahtarla kapıyı açtı.
Çizgili defterinin arasındaki kurumuş gelinciği aldı.
Kadı balkon kapıusını açtı,rüzgar perdeleri uçurdu.
Adam açık pencereyi kapattı,masanın örtüsünü düzeltti.
Bir ayrılığın üç adımıydılar.
Adam gitti,kadın kaldı,çocuk büyüdü
Şimdi gelincik bir ayakkabı kutusunda.
Siyah beyaz resimlerle birlikte
Ayakkabı kutusunun anısı, çocuğun kalbinde kilitli
Bir ayrılığın üç resmiydiler
Adam,kadın ve çocuk
Perdeler,kapı kolu ve merdiven
Bir ayrılığın üç şahidiydiler...
İ.AYDIN