T
Çok zaman oldu sensizliğe düşeli…
Ne unutturdu seni geçen zaman,
Ne de acımı dindirdi…
Hâlâ alışamadım yokluğuna…
Zaten tatmamıştım ki varlığını,
Yokluğuna da alışmış olayım…
Fark eden çok fazla şey olmadı benim hayatımda,
Attığın çağrı ve mesajlar, birde muhabbetin…
Hayatımdan çıkan bunlar oldu,
Çok küçük bir kısmıydı bunlar alıştıklarımın…
Beni asıl yakıp-kavuran sensizlik oldu…
Sensiz olacak olmam bir yandan…
Beklesem bir umut, gelemezsin, biliyorum…
Çünkü ben ne yi sevip, ne yi sevmediğimi biliyorum…
Bildiğim sen ile öğrendiğim sen arasında ki farkı da…
Öğrendiğim sen, gelse de istemiyorum…
Bildiğim seni bekliyorum ama,
Hiç var olmayanlarında, gelemeyeceğinin farkındayım…
İçimde ki bu karmaşayla, yaşamaya çabalıyorum işte…
Kendimle de baş edemiyorum artık,
Yüreğim kabarıp duruyor istemesem de,
Coşuyor yeni yetişmiş bir kısrak misali,
Dizginlemek için çok uğraşsam da, olmuyor...
Derinlerde ki o fırtına, durulmuyor…
Kendimi de bıraktım artık,
Düşünmekten yoruldum,
Bıktım, zihnimin dur-durak bilmeden seninle meşgul oluşundan…
Bu meşguliyet utanç vermeye başladı artık Hakk huzurunda…
Böyle biri değildim ben,
Böyle biri olmak için ekmemiştim sevdamın tohumlarını…
Hakk razı olacaktı bizden her şeyimizle…
Bitse de sevdamız görünüşte,
Geriye kalan bizden, en azından benden, Mevlâ razı olacaktı…
Oluyor mu? Bilmiyorum…
Ama aklımda senin olduğun rükûlarla, secdelerle,
Razı olmaz sanıyorum…
Zihnim seninle meşgul olsun istemiyorum,
Seni düşüneyim istemiyorum,
Bu bana bütünüyle zarar veriyor çünkü…
Yudum yudum rıza soluklamak istiyorum ben…
Ömrümün her saniyesi, her anı rıza dâhilinde geçsin istiyorum…
Seninle meşgul olmamı engelleyecek her şeyi yaptım,
Olmadı…
Kızdım sana, öfkelendim,
Olmadı…
Nefret etmeye bile çalıştım senden,
Olmadı…
Ne seninle meşgul olmaktan alabildim kendimi,
Ne de nefret edebildim senden…
Çok istedim seni unutmayı ama yapamadım,
Olmadı…
Bende oluruna bıraktım artık her şeyi…
Sen bilirsin Rabbim, ben her şeyimle Sana muhtacım, Sen bilirsin işini…
Diye dua ediyorum artık…
Beni rızasına götürecek her yola, her şekilde razıyım…
Artık bıktım, yüreğimle aklım arasında gidip gelmekten…
İşte ancak böyle dua edince rahatlıyorum…
Aldığım nefesin farkına varıyorum…
Kendimin farkına varıyorum…
Ben rıza istiyorum,
Rabbim nasıl razı olacaksa benden,
Onu, öyle istiyorum…
Katışıksız, şüphesiz, tereddütsüz,
Ne ile nasıl, ne şekilde, nerede razı olacaksa Rabbim benden…
Onu istiyorum bütün kalbimle…
Ve biliyorum,
Nasip olursa rızaya erişmek,
İki cihan saadeti de nasip olacak ben gibi hepimize de inşaAllah…
“Ey Rabbimiz, unuttuğumuz yahud hata ettiğimiz şeylerden dolayı bizi muâheze etme! Ey Rabbimiz bizden evvelkilere yüklediğin gibi bize de ağır yük yükleme! Ey Rabbimiz, tâkat getiremeyeceğimiz bir şeyi bize yükleme! Bizleri af et, mağfiret et, bizleri rahmetin içine al! Sen bizim Mevlâ’mızsın! Artık kâfirler güruhuna karşı bize yardım et!” (el-Bakara, 286)
A M İ N
Selametle...
Ne unutturdu seni geçen zaman,
Ne de acımı dindirdi…
Hâlâ alışamadım yokluğuna…
Zaten tatmamıştım ki varlığını,
Yokluğuna da alışmış olayım…
Fark eden çok fazla şey olmadı benim hayatımda,
Attığın çağrı ve mesajlar, birde muhabbetin…
Hayatımdan çıkan bunlar oldu,
Çok küçük bir kısmıydı bunlar alıştıklarımın…
Beni asıl yakıp-kavuran sensizlik oldu…
Sensiz olacak olmam bir yandan…
Beklesem bir umut, gelemezsin, biliyorum…
Çünkü ben ne yi sevip, ne yi sevmediğimi biliyorum…
Bildiğim sen ile öğrendiğim sen arasında ki farkı da…
Öğrendiğim sen, gelse de istemiyorum…
Bildiğim seni bekliyorum ama,
Hiç var olmayanlarında, gelemeyeceğinin farkındayım…
İçimde ki bu karmaşayla, yaşamaya çabalıyorum işte…
Kendimle de baş edemiyorum artık,
Yüreğim kabarıp duruyor istemesem de,
Coşuyor yeni yetişmiş bir kısrak misali,
Dizginlemek için çok uğraşsam da, olmuyor...
Derinlerde ki o fırtına, durulmuyor…
Kendimi de bıraktım artık,
Düşünmekten yoruldum,
Bıktım, zihnimin dur-durak bilmeden seninle meşgul oluşundan…
Bu meşguliyet utanç vermeye başladı artık Hakk huzurunda…
Böyle biri değildim ben,
Böyle biri olmak için ekmemiştim sevdamın tohumlarını…
Hakk razı olacaktı bizden her şeyimizle…
Bitse de sevdamız görünüşte,
Geriye kalan bizden, en azından benden, Mevlâ razı olacaktı…
Oluyor mu? Bilmiyorum…
Ama aklımda senin olduğun rükûlarla, secdelerle,
Razı olmaz sanıyorum…
Zihnim seninle meşgul olsun istemiyorum,
Seni düşüneyim istemiyorum,
Bu bana bütünüyle zarar veriyor çünkü…
Yudum yudum rıza soluklamak istiyorum ben…
Ömrümün her saniyesi, her anı rıza dâhilinde geçsin istiyorum…
Seninle meşgul olmamı engelleyecek her şeyi yaptım,
Olmadı…
Kızdım sana, öfkelendim,
Olmadı…
Nefret etmeye bile çalıştım senden,
Olmadı…
Ne seninle meşgul olmaktan alabildim kendimi,
Ne de nefret edebildim senden…
Çok istedim seni unutmayı ama yapamadım,
Olmadı…
Bende oluruna bıraktım artık her şeyi…
Sen bilirsin Rabbim, ben her şeyimle Sana muhtacım, Sen bilirsin işini…
Diye dua ediyorum artık…
Beni rızasına götürecek her yola, her şekilde razıyım…
Artık bıktım, yüreğimle aklım arasında gidip gelmekten…
İşte ancak böyle dua edince rahatlıyorum…
Aldığım nefesin farkına varıyorum…
Kendimin farkına varıyorum…
Ben rıza istiyorum,
Rabbim nasıl razı olacaksa benden,
Onu, öyle istiyorum…
Katışıksız, şüphesiz, tereddütsüz,
Ne ile nasıl, ne şekilde, nerede razı olacaksa Rabbim benden…
Onu istiyorum bütün kalbimle…
Ve biliyorum,
Nasip olursa rızaya erişmek,
İki cihan saadeti de nasip olacak ben gibi hepimize de inşaAllah…
“Ey Rabbimiz, unuttuğumuz yahud hata ettiğimiz şeylerden dolayı bizi muâheze etme! Ey Rabbimiz bizden evvelkilere yüklediğin gibi bize de ağır yük yükleme! Ey Rabbimiz, tâkat getiremeyeceğimiz bir şeyi bize yükleme! Bizleri af et, mağfiret et, bizleri rahmetin içine al! Sen bizim Mevlâ’mızsın! Artık kâfirler güruhuna karşı bize yardım et!” (el-Bakara, 286)
A M İ N
Selametle...