Ben Hep Kalbimle Konuştum Seninle
Diyar-ı gurbete dönmek mi zor ? Kalmak mı eşiğinde kutsal beldenin?
Kalabilmek ve doyuncaya kadar bakmak sana… En güzeli bu… Ben hep kalbimle konuştum seninle… Kalbimle söyledim hiç savaşmadan yorulduğumu… Kalbimle söyledim düştüğüm pusuları sana… Susadığımı… Sustuğumu Asyalı bir çocuk gibi… Ve yandığını küllerini aşkımın…
Ben hep kalbimle konuştum seninle… Kuruyan yapraklarımı sadece sen bil diye, ben hep seninle konuştum… Sıkı tut kalbimi… Ki, olduğun yerdir kalbim… Usul usul ağladım geceler boyu… İnandım elinin hayatıma değdiğine… İnandım, hayal etmenin kavuşmaktan daha zor olduğuna… Dönmenin kalmaktan daha zor olduğuna inandım …
Sükut diyordu birileri… Sükut… Geceye ve kalbime…
Dilim düzgün konuşmaz benim. Sadakatı yoktur gözlerimin… Yakılacak daha çok küllerim vardır. Ama yüreksiz olamayacağımı bilirsin efendim. Soğutsalar da gözlerimi ihanetlerin dehşetinden, yaralansa da hayatım düşmanın çemberinden kalbime dokunamasınlar istedim. Çünkü ben hep kalbimle konuştum seninle… Kayıtsız ve şartsız kabullendim bayramlarını gelişinin… Vaktinin geldiğini zafer sevinçlerinin… Vicdanımda kurdum önce medeniyetleri… Sonra yaklaştım muhitine tenha hücrelerimin… Göğsümün tam orta yerinde duran hançeri çekip çıkardım önce… İstedim ki, kalbime zarar vermesin.
Kurtar diyordu birileri… Kurtar… Geceyi ve kalbimi…
Siyah beyaz bir korkum vardı benim. İstirahat etmeye vakti olmayan emellerim… Kulelerim vardı mahkum ettiğim arzularımı… Dağlanan ateşlerim vardı… Ve küllerini yakamadığım aşklarım… Yenilgimi görmek isteyen düşmanlarım vardı benim… Dudağımdan dökülen cümlelerimi vurmaya hazır olanlar… Çaresiz heyecanımı yoksul bir hecede boğmaya çalışanlar vardı. Dilimde asma bir kilit… Ellerim param parça… Özgürlüğüm kalbimdeydi benim. İstedim ki, yaralamasınlar kalbimi… Çünkü ben hep kalbimle konuştum seninle…
Bak diyordu birileri… Bak…. Geceye ve kalbime…
Yeni bir dirilişinin arefesinde olduğumu biliyorum. Değişmek istediğimi bu utanç duvarlarını... Kurtlar sofrasından ne kadar çok kaçmak istediğimi… Kafamı karıştıran yalan masalları çelişkilerin ortasından çıkarmak istediğimi… kalbimi depreştiren eşkıya aşkları çıkarmak istediğimi hayatımdan… Diyar-ı gurbete dönmek mi zor ? Kalmak mı eşiğinde kutsal beldenin?
Ben hep kalbimle konuştum seninle… Kalbimle söyledim hiç savaşmadan yorulduğumu… Ve kalbimin hep doğruya yönelttiğini beni… Sadece sana söyledim.
Gel diyordu birileri… Gel… Geceye ve kalbime…
Anladım ki, gitmek zor bu şefkat ikliminden…
Anladım gitmenin çok ama çok zor olduğunu….
ALINTI
Diyar-ı gurbete dönmek mi zor ? Kalmak mı eşiğinde kutsal beldenin?
Kalabilmek ve doyuncaya kadar bakmak sana… En güzeli bu… Ben hep kalbimle konuştum seninle… Kalbimle söyledim hiç savaşmadan yorulduğumu… Kalbimle söyledim düştüğüm pusuları sana… Susadığımı… Sustuğumu Asyalı bir çocuk gibi… Ve yandığını küllerini aşkımın…
Ben hep kalbimle konuştum seninle… Kuruyan yapraklarımı sadece sen bil diye, ben hep seninle konuştum… Sıkı tut kalbimi… Ki, olduğun yerdir kalbim… Usul usul ağladım geceler boyu… İnandım elinin hayatıma değdiğine… İnandım, hayal etmenin kavuşmaktan daha zor olduğuna… Dönmenin kalmaktan daha zor olduğuna inandım …
Sükut diyordu birileri… Sükut… Geceye ve kalbime…
Dilim düzgün konuşmaz benim. Sadakatı yoktur gözlerimin… Yakılacak daha çok küllerim vardır. Ama yüreksiz olamayacağımı bilirsin efendim. Soğutsalar da gözlerimi ihanetlerin dehşetinden, yaralansa da hayatım düşmanın çemberinden kalbime dokunamasınlar istedim. Çünkü ben hep kalbimle konuştum seninle… Kayıtsız ve şartsız kabullendim bayramlarını gelişinin… Vaktinin geldiğini zafer sevinçlerinin… Vicdanımda kurdum önce medeniyetleri… Sonra yaklaştım muhitine tenha hücrelerimin… Göğsümün tam orta yerinde duran hançeri çekip çıkardım önce… İstedim ki, kalbime zarar vermesin.
Kurtar diyordu birileri… Kurtar… Geceyi ve kalbimi…
Siyah beyaz bir korkum vardı benim. İstirahat etmeye vakti olmayan emellerim… Kulelerim vardı mahkum ettiğim arzularımı… Dağlanan ateşlerim vardı… Ve küllerini yakamadığım aşklarım… Yenilgimi görmek isteyen düşmanlarım vardı benim… Dudağımdan dökülen cümlelerimi vurmaya hazır olanlar… Çaresiz heyecanımı yoksul bir hecede boğmaya çalışanlar vardı. Dilimde asma bir kilit… Ellerim param parça… Özgürlüğüm kalbimdeydi benim. İstedim ki, yaralamasınlar kalbimi… Çünkü ben hep kalbimle konuştum seninle…
Bak diyordu birileri… Bak…. Geceye ve kalbime…
Yeni bir dirilişinin arefesinde olduğumu biliyorum. Değişmek istediğimi bu utanç duvarlarını... Kurtlar sofrasından ne kadar çok kaçmak istediğimi… Kafamı karıştıran yalan masalları çelişkilerin ortasından çıkarmak istediğimi… kalbimi depreştiren eşkıya aşkları çıkarmak istediğimi hayatımdan… Diyar-ı gurbete dönmek mi zor ? Kalmak mı eşiğinde kutsal beldenin?
Ben hep kalbimle konuştum seninle… Kalbimle söyledim hiç savaşmadan yorulduğumu… Ve kalbimin hep doğruya yönelttiğini beni… Sadece sana söyledim.
Gel diyordu birileri… Gel… Geceye ve kalbime…
Anladım ki, gitmek zor bu şefkat ikliminden…
Anladım gitmenin çok ama çok zor olduğunu….
ALINTI