Basimiza ne geliyorsa...
O’nun (asm) sünnet-i seniyyesini terk eden, edepten ve güzel ahlaktan mahrum kalir ve “Edepsiz kimse Rabbin lütufundan markum kalir” kaidesine masadak olur.
İslam adina terk edilen her sey, insanliga bilhassa islam dünyasina cok pahaliya mal olmus ve telafi edilmez zarar ve hüsranlarin meydana gelmesine kapi acmistir. Zira terk edilen her bir hayirli amel yerine, zararli veya hicbir faydasi olmayan manasiz isler yapilmistir.
İslam adina ihmal edilen hususlardan birisi de hic süphesiz sünnet-i seniyyenin terk edilmesi pek cok zarar ve felaketlerin gelmesine sebep olmustur ki baslicalari sunlardir:
1. zarar:
Sünnet-i seniyyenin terki, yerine göre büyük bir vicdansizlik ve korkunc bir nankörlüktür. Zira pek cok ayet-i kerime ve hadis-i serifle sabit ve malum oldugu üzere; ümmetine karsi son derece sefkatli, ümmetine gelecek zarar ve mesakkatlere karsi alabildigine hassas ve rikkatli olan Resul-i Ekrem (asm), sefkatiyle onlarin irsadina ve ümmetinin menfaati icin bütün kuvvetini sarfetmesine, manevi ve ahlaki yararlari getirdigi hükümler ve ortaya tedavi etmesine karsilik, sefkat ve merhametini inkar etmek ve biraktigi sünnetlerinden yüz cevirmek dehsetli bir vicdansizlik ve korkunc bir akilsizliktir.
2. zarar:
Sünnet-i seniyyenin terkinde bid’atlar ortaya cikar ve insanlar o bid’atlarla ugrasir durur. Halbuki: “Bu gün dininizi sizin icin kemale erdirdim” (Maide,5/105) mealindeki ayet gösteriyor ki, beserin her iki dünya saadeti icin gerekli olan hüküm ve hususlar Kur’an-i Kerm’de ve Resul-i Ekrem (asm) sünnet-i seniyyelerinde kafi miktarda ve herkesin tatbik edebilecegi sekilde bildirilmistir. İste yeni icadlarla Kur’an-i ve nebevi düsturlari begenmemek, yahut hasa ve kella onlari noksan görmek, onlarla yetinmeyip bid’atlar pesinde kosmak büyük bir zarardir.
Sünnet-i seniyye, saadet-i dareynin temel tasidir ve her türlü olgunluk ve yükselmenin madeni, esasi ve menbaidir.
Hem sünnet-i seniyyeye tembellik sebebiyle ittiba etmemek büyük bir zaradir. Ehemmiyetsiz görmek korkunc bir cinayettir. Onu kabul etmeyip tenkit etmek ise apacik bir sapikliktir.
3. zarar:
Sünnet-i seniyyeye dil uzatan, dogrudan dogruya resul-i Ekrem (asm)’e dil uzatmis; O’na eziyet vermis ve O’nu rencide etmis olur. O’na eziyet eden ise Allah’a isyan etmis ve O’na eziyet etmis olur. Allah’a eziyet eden ise hem dünyada hem ahirette Allah’in lanetine ma’ruz kalir ve amansiz azaba dücar olur. Demek ki, sünnet-i seniyyeye dil uzatmak kisinin, basini tasa vurmasi nev’inden, korkunc bir gadab-i ilahiye sebeptir ki; o kisinin ciddi ve daimi bir azapta kalmaya, amansiz alevler icinde cayir cayir yanmaya pesinden razi olmasi demektir.
4. zarar:
Sünnet-i seniyyeyi kasden terk eden veya tenkid eden veya begenmeyen bir bakima kader-i ilahiyi tenkid etmis olur. Zira Resulullah (asm) kendisine itaat ve ittiba edilsin diye gönderilmistir. Sünnetini terk eden O’nun imamet ve rehberligini begenmiyor demektir. Bu hal ise, O Hazretin imam ve rehber olarak, üsve-i hasene ve nümune-i imtisal olarak gönderilis hikmetine muhalif hareket etmek demektir. Bunda ise kaderi tenkid vardir. Kaderi dolayisiyla da olsa tenkid etmis olan kimse ise korkunc bir ucurumun kenarinda bulunuyor demektir.
5. zarar:
Rabbü’l-Alemin olan yüce Allah, Resul-i Ekrem (asm) hakkinda: “Sen en büyük ahlak üzerindesin” (Kalem,68/4) buyurmakla O’nu medhetmis ve O’nu nazarlara vermistir. Basta Hz. Aise (ra) olmak üzere sahabe-i kiram, “Ahlaki Kur’an’dan ibarettir” deyip O’nu, hayatini ve davranislarini Kur’an’in esas ve esrarina göre ayarlayan bir zat olarak taniyip, tanitmislardir. Öyle ise böyle bir zatin fiil, söz ve davranislari beser icin bir model hükmüne gecmeye layik ve müstehaktir. O halde O’na iman eden ve ümmetinden olan fakat gaflet ve cehaletinden ötürü ehemmiyet vermediginden sünnetini terk eden veya degistirmeye kalkisan gafillerin ne kadar bedbaht olduklarini divaneler de anlar.
6. zarar:
ibadetlerle alakali olan sünnetin terkinde günah olmasa bile; büyük sevaplarin kaybi vardir, sünnet-i seniyyeyi degistirmek de büyük bir hatadir. Aslinda sünnet-i seniyyenin her bir meselesini tatbik etmek cok mümtaz vera sahibi kimselere bile, ancak nasip olur. Buna göre pratik alanda olmasa bile; niyet ve düsünce planinda sünnet-i seniyyeye taraftar olmak, ondan hoslanmak ve ittiba edenleri takdir edip alkislamak herkesin degerlendirilmesine göredir. Farz ve vacib olan kisimlarin tatbiki, zaruri ve mecburi oldugundan sünnetin bu yönünü terk eden kimsenin kaybi elbetteki pek coktur. Nafile ve edeple alakali olan kismina gelince; onlarin terkinde hem büyük sevaplarin kaybi, hem de o edeplerin sahibi olan Resul-i Ekrem (asm)’in manevi himmet ve feyzinden mahrumiyet vardir. Ahirette sefaat hakki da Habibullah olan Hz. Muhammed’e (asm) verildiginden bilhassa farz ve vacip cinsinden olan sünnet-i seniyyelerini terk eden kimsenin, o dehsetli günde ve sIkIntIlI andan sefkatinden mahrum olma gibi bir tehlike ile karsi karsiya kalacagi süphesizdir ... Allah muhafaza .
O’nun (asm) sünnet-i seniyyesini terk eden, edepten ve güzel ahlaktan mahrum kalir ve “Edepsiz kimse Rabbin lütufundan markum kalir” kaidesine masadak olur.
İslam adina terk edilen her sey, insanliga bilhassa islam dünyasina cok pahaliya mal olmus ve telafi edilmez zarar ve hüsranlarin meydana gelmesine kapi acmistir. Zira terk edilen her bir hayirli amel yerine, zararli veya hicbir faydasi olmayan manasiz isler yapilmistir.
İslam adina ihmal edilen hususlardan birisi de hic süphesiz sünnet-i seniyyenin terk edilmesi pek cok zarar ve felaketlerin gelmesine sebep olmustur ki baslicalari sunlardir:
1. zarar:
Sünnet-i seniyyenin terki, yerine göre büyük bir vicdansizlik ve korkunc bir nankörlüktür. Zira pek cok ayet-i kerime ve hadis-i serifle sabit ve malum oldugu üzere; ümmetine karsi son derece sefkatli, ümmetine gelecek zarar ve mesakkatlere karsi alabildigine hassas ve rikkatli olan Resul-i Ekrem (asm), sefkatiyle onlarin irsadina ve ümmetinin menfaati icin bütün kuvvetini sarfetmesine, manevi ve ahlaki yararlari getirdigi hükümler ve ortaya tedavi etmesine karsilik, sefkat ve merhametini inkar etmek ve biraktigi sünnetlerinden yüz cevirmek dehsetli bir vicdansizlik ve korkunc bir akilsizliktir.
2. zarar:
Sünnet-i seniyyenin terkinde bid’atlar ortaya cikar ve insanlar o bid’atlarla ugrasir durur. Halbuki: “Bu gün dininizi sizin icin kemale erdirdim” (Maide,5/105) mealindeki ayet gösteriyor ki, beserin her iki dünya saadeti icin gerekli olan hüküm ve hususlar Kur’an-i Kerm’de ve Resul-i Ekrem (asm) sünnet-i seniyyelerinde kafi miktarda ve herkesin tatbik edebilecegi sekilde bildirilmistir. İste yeni icadlarla Kur’an-i ve nebevi düsturlari begenmemek, yahut hasa ve kella onlari noksan görmek, onlarla yetinmeyip bid’atlar pesinde kosmak büyük bir zarardir.
Sünnet-i seniyye, saadet-i dareynin temel tasidir ve her türlü olgunluk ve yükselmenin madeni, esasi ve menbaidir.
Hem sünnet-i seniyyeye tembellik sebebiyle ittiba etmemek büyük bir zaradir. Ehemmiyetsiz görmek korkunc bir cinayettir. Onu kabul etmeyip tenkit etmek ise apacik bir sapikliktir.
3. zarar:
Sünnet-i seniyyeye dil uzatan, dogrudan dogruya resul-i Ekrem (asm)’e dil uzatmis; O’na eziyet vermis ve O’nu rencide etmis olur. O’na eziyet eden ise Allah’a isyan etmis ve O’na eziyet etmis olur. Allah’a eziyet eden ise hem dünyada hem ahirette Allah’in lanetine ma’ruz kalir ve amansiz azaba dücar olur. Demek ki, sünnet-i seniyyeye dil uzatmak kisinin, basini tasa vurmasi nev’inden, korkunc bir gadab-i ilahiye sebeptir ki; o kisinin ciddi ve daimi bir azapta kalmaya, amansiz alevler icinde cayir cayir yanmaya pesinden razi olmasi demektir.
4. zarar:
Sünnet-i seniyyeyi kasden terk eden veya tenkid eden veya begenmeyen bir bakima kader-i ilahiyi tenkid etmis olur. Zira Resulullah (asm) kendisine itaat ve ittiba edilsin diye gönderilmistir. Sünnetini terk eden O’nun imamet ve rehberligini begenmiyor demektir. Bu hal ise, O Hazretin imam ve rehber olarak, üsve-i hasene ve nümune-i imtisal olarak gönderilis hikmetine muhalif hareket etmek demektir. Bunda ise kaderi tenkid vardir. Kaderi dolayisiyla da olsa tenkid etmis olan kimse ise korkunc bir ucurumun kenarinda bulunuyor demektir.
5. zarar:
Rabbü’l-Alemin olan yüce Allah, Resul-i Ekrem (asm) hakkinda: “Sen en büyük ahlak üzerindesin” (Kalem,68/4) buyurmakla O’nu medhetmis ve O’nu nazarlara vermistir. Basta Hz. Aise (ra) olmak üzere sahabe-i kiram, “Ahlaki Kur’an’dan ibarettir” deyip O’nu, hayatini ve davranislarini Kur’an’in esas ve esrarina göre ayarlayan bir zat olarak taniyip, tanitmislardir. Öyle ise böyle bir zatin fiil, söz ve davranislari beser icin bir model hükmüne gecmeye layik ve müstehaktir. O halde O’na iman eden ve ümmetinden olan fakat gaflet ve cehaletinden ötürü ehemmiyet vermediginden sünnetini terk eden veya degistirmeye kalkisan gafillerin ne kadar bedbaht olduklarini divaneler de anlar.
6. zarar:
ibadetlerle alakali olan sünnetin terkinde günah olmasa bile; büyük sevaplarin kaybi vardir, sünnet-i seniyyeyi degistirmek de büyük bir hatadir. Aslinda sünnet-i seniyyenin her bir meselesini tatbik etmek cok mümtaz vera sahibi kimselere bile, ancak nasip olur. Buna göre pratik alanda olmasa bile; niyet ve düsünce planinda sünnet-i seniyyeye taraftar olmak, ondan hoslanmak ve ittiba edenleri takdir edip alkislamak herkesin degerlendirilmesine göredir. Farz ve vacib olan kisimlarin tatbiki, zaruri ve mecburi oldugundan sünnetin bu yönünü terk eden kimsenin kaybi elbetteki pek coktur. Nafile ve edeple alakali olan kismina gelince; onlarin terkinde hem büyük sevaplarin kaybi, hem de o edeplerin sahibi olan Resul-i Ekrem (asm)’in manevi himmet ve feyzinden mahrumiyet vardir. Ahirette sefaat hakki da Habibullah olan Hz. Muhammed’e (asm) verildiginden bilhassa farz ve vacip cinsinden olan sünnet-i seniyyelerini terk eden kimsenin, o dehsetli günde ve sIkIntIlI andan sefkatinden mahrum olma gibi bir tehlike ile karsi karsiya kalacagi süphesizdir ... Allah muhafaza .