s.a arkadaslar.bu forumda ilk yazim.sadece fikirlerinizi almak icin gundeme bu konuyu getirdim.cunki bu konu beni cok dusunduruyor ve uzuyor.hatta bitek beni degil, halkimi ulkemide uzuyor.bugun AZERBAYCANDA matem var.halkimiz uzgun.ve bende bi azeri olarak o halktanim.1990 yilinda 20 ocak sovet orudusu tarafindan ulkemiz baskina ugradi.vede halkim bundan habersizdi.binlerce gunahsiz insan olduruldu.sehitler verdik.sizinle paylasmak istedigim konu ne biliyormusunuz.peki bi kardes ulke olarak bundan haberdarmisiniz.bugun forumda bi anket yapilsa azeri halki bugun neden icin icin agliyo die soru sorulsa cvp vere bilicek bi kardesimiz varmiydi acaba.neden irakta olan savasi herkes konusuyorda azeri halkinin mateminden kimsenin haberi yok.neden herkes iragi taniyor, biliyorda KARABAG i tanimiyor.KARABAGI taniyan, hakkinda biseler bilen arkadasimiz varmi acaba.iste buna uzuluyoruz.solemek istedigim nedir biliyormusunuz arkadaslar.biz din kardesleriyiz.iki devlet bi milletiz.bir birimizden haberdar olmamiz gerekiyor, ayni cati altinda birlesmeiz gerekiyor ama malesef bu yapilmiyor.belki bu konu ilgi disinda kalicak bugun.ama nolur arkadaslar destek olun.Allah herkesten razi olsun. s.a
Blue
Red
Green
Orange
Voilet
Slate
Dark
Azeri Halki Neden Bukadar Unutuluyo Dersiniz?
- Konbuyu başlatan gulya
- Başlangıç tarihi
Gülya kardeşime bu konuda gerçekten hak veriyorum.Aslında bu konuda teknoloji önemli bir rol oynuyor,yani söylemek istediğim Irak'ta olan her olaydan ülkemiz tv,radyo yada vb.teknoloji içeren aletler tarafından haberdar oluyor.Ama Azerbaycan'dan tv'de hiç bahsedilmiyor.Tabikide bilgisayar var internet var,internettende öğrenilenilir ama kimse Azerbaycan'la ilgili bu konuda bişeyler bilseler bile internetten bakmıyor.Biz kardeşiz ve birazcık daha duyarlı olmamız gerektiğini düşünüorum.Bırakın kardeşliği düşman bile olsak insanız biz ve desteğe ihtiyacı olan insanlara destek olmalıyız.Lütfen biraz daha duyarlı olalım...
Þ
KARABAĞIM KARABAHTIM
Cennet Yurdu Dağlık Karabağ
Karabağ, canım Azerbaycanımın en güzel yerlerinden biridir. Azerbaycanın yanan yüreği, kopmaz, parçalanmaz, yıkılmaz direğidir. Vatanımın unutulmaz bir parçası olan Karabağ, nice büyük insanlar yetiştirmiş; nice büyük harplere, nice birlik ve beraberliğin tecellisi olan büyük direnişlere şahit olmuştur. Dostluk, kardeşlik, hayırhahlık ve misafirperverliğiyle insanlığa örnek olmuştur. Karabağ’ın en belirgin özelliğiyse, topraklarının şehit kanlarıyla yoğrulmasıdır.
O kanlar ki, lalelerin bedenine yürüyerek onlara can vermiştir. Şuşa, Hankendi, Ağdam, Kelbecer, Kubatlı, Zengilan ve Laçin gibi Karabağımın büyük şehirleri Azerbaycan tarihinin tezahürüne sahne olmuştur. Sende mi kara günler görecektin Karabağım?! Sende mi şehit kanıyla sulanacak, ardından evlatsız kalmış analarımı, yetim kalmış çocukları, dul kalmış gelin ve bacılarımı ağlatacak ve hiç bir zaman unutulmayacak tarihe "Kanlı Sahifeler" diye yazılacaktın?! Ah Karabağım Karabahtlım! Sen her Azerbaycan vatandaşının yüreğinde yaşayacak, hiç bir Azerbaycanlı'nın aklından silinmeyecek ve unutulmayacaksın.
Ah Karabağım! 1988 yılında başlayan ve sonu bir türlü gelmeyen habersiz savaş, ne zaman bitecek ve ne zaman sana kavuşacağız? Karabağ’da tezahür eden facialardan çok konuşmak ve ciltlerle kitap yazmak mümkündür. Karabağ, tüm Azerbaycanlının yüreğinin kanayan yarası olmuştur. Ah Azerbaycan şehitleri! Sizler vatanınız, milletiniz ve gelecek gençlik uğruna tüm zorluklara katlandınız ve Karabağ'ı son damla kanınızı verinceye kadar korudunuz. "Biz düşman önünden kaçarsak, düşman şu milleti, günahsız çoçukları, gözü yaşlı bacıları, yüreği dağlanmış anaları, gözü yolda kalmış kızları ve düşünmekten saçı ağarmış babaları katleder" diyerek, kendi canlarınızı mil- yonların uğruna feda ettiniz.
Silahlılara karşı silahsızdınız, ama siz yüreklerinizle, canlarınızla, başlarınzla savaştınız ve şehit oldunuz. Annelerin, babaların gözleri önünde yakılan, parçalanarak kızartılıp anne-babasına zorla yedirtilen o masum çocukları bizler hiç unuturmuyuz! Gazla dolu boruların içinde feryatlarla can veren çocukları ve o anda semayı kaplayan, kalpleri parçalayan çığlıkları ve katı yürekleri bile ağlatan inilti seslerini hiç unuturmuyuz?. İşte böyle zulümlere karşı onlar vatanımızı, toprağımızı terk -etmemiş, şehit olmuşlardır. Azerbaycan'ın geleceğini göz önüne alarak, bizleri düşünüp unutmadıkları halde, bizler onları unutmayı vicdanımıza hiç sığdırırmıyız?.
Azerbaycan halkı şehitlerini unutmamış ve kıyamete kadar da unutmayacaktır. Karabahtlı Karabağım işte böyle zulümler görmüş, facialar yaşamıştır. İlan edilmemiş savaşa rağmen başı dertli insanlar kendi özgürlüklerini aradı ve bağımsız Azerbaycan Respublikasını (Cumhuriyetini) kurdular. Ama bu da o kadar kolay olmamış, binlerce şehit verilerek istiklale kavuşulmuştur. 1990 20 Yanvar (Ocak) Bakı Katliamı. Özgürlük için sokaklarda günlerdir mitingler yapan, Rusiya'yı protesto eden, azatlık aşkıyla yanan binlerce insan vardı. O akşam, herkes yani tüm Azeri halkı Bakü'nün merkezi meydanlarında özgürlük diye haykırıyorlardı.
O anda Azeri halkı beslediği canavarla karşı karşıya gelmişti. Hain Kızıl Ordu 20 Yanvar akşamı yaklaşık bin kişiyi katletmiştir. Bu rakamı Rus yanlısı gazeteler 96-123 kişi diye yazmışlardı. Şu anda Azerbaycan toprağının her karışında mübarek şehit kanı mevcuttur. En büyük mezarlıklarlardan biriyse "Şehitler Hiyabanı"dır. Vatanımın tüm şehir ve köylerinde şehit mezarları vardır. Her sene 20 Ocak'ta tüm Azeri halkı asla unutmayacağı o matem günlerini yeniden yaşamakta, uğruna can vermiş olan şehitlerini yeniden hatırlamaktadır.
Kamuoyunun habersiz bırakıldığı bu olayları elimden geldiği kadar açıklamayı kendime borç biliyorum. Biz Azeri milleti olarak Karabağ'ı ve bizler için şehit olan kardeş-bacılarımızı şimdiye kadar unutmadığımızı ve hiç bir zaman unutmayacağımızı belirterek boş durmuyor, can Azerbaycan'ımızın topraklarını nasıl geri alacağımızın planlarını da yapıyoruz. Hedefimizi büyük tutuyor, istikbalimizi düşünüyoruz. Azerbaycan milleti olarak siyasi birliğimizle, büyük siyaset adamlarımıza güveniyoruz.Onların kalan topraklarımızı yeniden kazanmaya muvaffak olacaklarına inanıyoruz.
Karabağ için yapılan her fiilin arkasında millet olarak var olduğumuzu belirtiyoruz. Yazıma Azeri halkının Karabağ'ı hep anmaya, Karabağ için bir şeyler yapmaya, şehitlerimizi unutmamaya, dökülen kanların yerde kalmaması için yek vücut olmaya davet ediyorum.
Azerbaycan'dan bir Türkoğlu
Cennet Yurdu Dağlık Karabağ
Karabağ, canım Azerbaycanımın en güzel yerlerinden biridir. Azerbaycanın yanan yüreği, kopmaz, parçalanmaz, yıkılmaz direğidir. Vatanımın unutulmaz bir parçası olan Karabağ, nice büyük insanlar yetiştirmiş; nice büyük harplere, nice birlik ve beraberliğin tecellisi olan büyük direnişlere şahit olmuştur. Dostluk, kardeşlik, hayırhahlık ve misafirperverliğiyle insanlığa örnek olmuştur. Karabağ’ın en belirgin özelliğiyse, topraklarının şehit kanlarıyla yoğrulmasıdır.
O kanlar ki, lalelerin bedenine yürüyerek onlara can vermiştir. Şuşa, Hankendi, Ağdam, Kelbecer, Kubatlı, Zengilan ve Laçin gibi Karabağımın büyük şehirleri Azerbaycan tarihinin tezahürüne sahne olmuştur. Sende mi kara günler görecektin Karabağım?! Sende mi şehit kanıyla sulanacak, ardından evlatsız kalmış analarımı, yetim kalmış çocukları, dul kalmış gelin ve bacılarımı ağlatacak ve hiç bir zaman unutulmayacak tarihe "Kanlı Sahifeler" diye yazılacaktın?! Ah Karabağım Karabahtlım! Sen her Azerbaycan vatandaşının yüreğinde yaşayacak, hiç bir Azerbaycanlı'nın aklından silinmeyecek ve unutulmayacaksın.
Ah Karabağım! 1988 yılında başlayan ve sonu bir türlü gelmeyen habersiz savaş, ne zaman bitecek ve ne zaman sana kavuşacağız? Karabağ’da tezahür eden facialardan çok konuşmak ve ciltlerle kitap yazmak mümkündür. Karabağ, tüm Azerbaycanlının yüreğinin kanayan yarası olmuştur. Ah Azerbaycan şehitleri! Sizler vatanınız, milletiniz ve gelecek gençlik uğruna tüm zorluklara katlandınız ve Karabağ'ı son damla kanınızı verinceye kadar korudunuz. "Biz düşman önünden kaçarsak, düşman şu milleti, günahsız çoçukları, gözü yaşlı bacıları, yüreği dağlanmış anaları, gözü yolda kalmış kızları ve düşünmekten saçı ağarmış babaları katleder" diyerek, kendi canlarınızı mil- yonların uğruna feda ettiniz.
Silahlılara karşı silahsızdınız, ama siz yüreklerinizle, canlarınızla, başlarınzla savaştınız ve şehit oldunuz. Annelerin, babaların gözleri önünde yakılan, parçalanarak kızartılıp anne-babasına zorla yedirtilen o masum çocukları bizler hiç unuturmuyuz! Gazla dolu boruların içinde feryatlarla can veren çocukları ve o anda semayı kaplayan, kalpleri parçalayan çığlıkları ve katı yürekleri bile ağlatan inilti seslerini hiç unuturmuyuz?. İşte böyle zulümlere karşı onlar vatanımızı, toprağımızı terk -etmemiş, şehit olmuşlardır. Azerbaycan'ın geleceğini göz önüne alarak, bizleri düşünüp unutmadıkları halde, bizler onları unutmayı vicdanımıza hiç sığdırırmıyız?.
Azerbaycan halkı şehitlerini unutmamış ve kıyamete kadar da unutmayacaktır. Karabahtlı Karabağım işte böyle zulümler görmüş, facialar yaşamıştır. İlan edilmemiş savaşa rağmen başı dertli insanlar kendi özgürlüklerini aradı ve bağımsız Azerbaycan Respublikasını (Cumhuriyetini) kurdular. Ama bu da o kadar kolay olmamış, binlerce şehit verilerek istiklale kavuşulmuştur. 1990 20 Yanvar (Ocak) Bakı Katliamı. Özgürlük için sokaklarda günlerdir mitingler yapan, Rusiya'yı protesto eden, azatlık aşkıyla yanan binlerce insan vardı. O akşam, herkes yani tüm Azeri halkı Bakü'nün merkezi meydanlarında özgürlük diye haykırıyorlardı.
O anda Azeri halkı beslediği canavarla karşı karşıya gelmişti. Hain Kızıl Ordu 20 Yanvar akşamı yaklaşık bin kişiyi katletmiştir. Bu rakamı Rus yanlısı gazeteler 96-123 kişi diye yazmışlardı. Şu anda Azerbaycan toprağının her karışında mübarek şehit kanı mevcuttur. En büyük mezarlıklarlardan biriyse "Şehitler Hiyabanı"dır. Vatanımın tüm şehir ve köylerinde şehit mezarları vardır. Her sene 20 Ocak'ta tüm Azeri halkı asla unutmayacağı o matem günlerini yeniden yaşamakta, uğruna can vermiş olan şehitlerini yeniden hatırlamaktadır.
Kamuoyunun habersiz bırakıldığı bu olayları elimden geldiği kadar açıklamayı kendime borç biliyorum. Biz Azeri milleti olarak Karabağ'ı ve bizler için şehit olan kardeş-bacılarımızı şimdiye kadar unutmadığımızı ve hiç bir zaman unutmayacağımızı belirterek boş durmuyor, can Azerbaycan'ımızın topraklarını nasıl geri alacağımızın planlarını da yapıyoruz. Hedefimizi büyük tutuyor, istikbalimizi düşünüyoruz. Azerbaycan milleti olarak siyasi birliğimizle, büyük siyaset adamlarımıza güveniyoruz.Onların kalan topraklarımızı yeniden kazanmaya muvaffak olacaklarına inanıyoruz.
Karabağ için yapılan her fiilin arkasında millet olarak var olduğumuzu belirtiyoruz. Yazıma Azeri halkının Karabağ'ı hep anmaya, Karabağ için bir şeyler yapmaya, şehitlerimizi unutmamaya, dökülen kanların yerde kalmaması için yek vücut olmaya davet ediyorum.
Azerbaycan'dan bir Türkoğlu
AZERı AşK şııRı
Sen meni sev, men seni sevi
Sen menin için yan
Men seni severah yanim dutuşim
Glasik eşk neyse onu yaşiyah
Ya da sevme haberin olmasın
Men sana sevdalanıp dolaşim
Platonik eşk neyse onu yaşiyah
Sevdada oturah, yiyah içah
El ele olah, gan kusah
Tombilik eşk neyse onu yaşiyah
ıstersen sevdandan kendimi kesim
Saımı solumu doğriyim biçim
Psikopatik eşk neyse onu yaşiyah
Eyle sevah ki gara sevda olah
Araplara benziyeh gapgara olah
Gara eşk neyse onu yaşiyah
Yalan söylemiyah, hep dogru diyah
Beraber oturah beraber yiyah
Realist eşk neyse onu yaşiyah
Birbirimize türkü söyliyah, mizildiyah
El ele tarlalarda, bostanlarda gezah
Romantik eşk neyse onu yaşiyah
Kediyi, gudiği sen diye sevim
Sen de horozi, guliği men diye sev
Sembolik eşk neyse onu yaşiyah
Gel el ele tutuşip kendimizi elehtriğa verah
Zangir zangir titriyah, ölmiyah
Elektronik eşk neyse onu yaşiyah
Ahırlarda, komlarda buluşah
Tezek agalahlarının dibinde oturah
Otantik eşk neyse onu yaşiyah
Sen meni sev, men seni sevi
Sen menin için yan
Men seni severah yanim dutuşim
Glasik eşk neyse onu yaşiyah
Ya da sevme haberin olmasın
Men sana sevdalanıp dolaşim
Platonik eşk neyse onu yaşiyah
Sevdada oturah, yiyah içah
El ele olah, gan kusah
Tombilik eşk neyse onu yaşiyah
ıstersen sevdandan kendimi kesim
Saımı solumu doğriyim biçim
Psikopatik eşk neyse onu yaşiyah
Eyle sevah ki gara sevda olah
Araplara benziyeh gapgara olah
Gara eşk neyse onu yaşiyah
Yalan söylemiyah, hep dogru diyah
Beraber oturah beraber yiyah
Realist eşk neyse onu yaşiyah
Birbirimize türkü söyliyah, mizildiyah
El ele tarlalarda, bostanlarda gezah
Romantik eşk neyse onu yaşiyah
Kediyi, gudiği sen diye sevim
Sen de horozi, guliği men diye sev
Sembolik eşk neyse onu yaşiyah
Gel el ele tutuşip kendimizi elehtriğa verah
Zangir zangir titriyah, ölmiyah
Elektronik eşk neyse onu yaşiyah
Ahırlarda, komlarda buluşah
Tezek agalahlarının dibinde oturah
Otantik eşk neyse onu yaşiyah
YIKILDI KAN AĞLAR CAN KARABAĞIM
Şu ermeni zulmü bitmek bilmiyor
Yıkıldı kan ağlar can Karabağım
Orda anaların yüzü gülmüyor
Yıkıldı kan ağlar can Karabağım
Ermeniye mermi verip salanlar
İnsan hakkı derler hepsi yalanlar
Masum çocukların canın alanlar
Yıkıldı kan ağlar can Karabağım
Bunca insanları kurşuna dizdi
Benim kardaşımı rus tankı ezdi
Hangi gazetesi doğruyu yazdı
Yıkıldı kan ağlar can Karabağım
Yıkılmaz bu vatan toprak bütündür
Vatanın uğruna kardeşim can ver
Şehit kanlarıyla doldu meydanlar
Yıkıldı kan ağlar can Karabağım
Hüseyin im birlik olup varalım
Ermeniye bizde korku salalım
Karabağ'ımızı geri alalım
Yıkıldı kan ağlar can Karabağım
Şu ermeni zulmü bitmek bilmiyor
Yıkıldı kan ağlar can Karabağım
Orda anaların yüzü gülmüyor
Yıkıldı kan ağlar can Karabağım
Ermeniye mermi verip salanlar
İnsan hakkı derler hepsi yalanlar
Masum çocukların canın alanlar
Yıkıldı kan ağlar can Karabağım
Bunca insanları kurşuna dizdi
Benim kardaşımı rus tankı ezdi
Hangi gazetesi doğruyu yazdı
Yıkıldı kan ağlar can Karabağım
Yıkılmaz bu vatan toprak bütündür
Vatanın uğruna kardeşim can ver
Şehit kanlarıyla doldu meydanlar
Yıkıldı kan ağlar can Karabağım
Hüseyin im birlik olup varalım
Ermeniye bizde korku salalım
Karabağ'ımızı geri alalım
Yıkıldı kan ağlar can Karabağım
canım sende sagol ama keşke elimizden birşey gelsede şirden başka şeyler yapa bilsek canım
Azerbaycan
El bilir ki, sen menimsen,
Yurdum, yuvam, meskenimsen,
Anam, doğma vetenimsen,
Ayrılır mı gönül candan,
Azerbaycan, Azerbaycan!
Men bir uşag, sen bir ana,
Odur ki, bağlıyam sana,
Hangi semte, hangi yana,
Hey uçsam da yuvam sensen,
Elim, günüm, obam sensen!
Fakat senden gen düşende,
Ayrılık menden düşende,
Saçlarıma den düşende,
Boğar aylar, iller meni,
Kınamasın eller meni.
Dağlarının başı kardır,
Ak örpeyin bulutlardır,
Büyük bir geçmişin vardır;
Bilinmeyir yaşın senin,
Neler çekmiş başın senin.
Düştün uğursuz dillere,
Nes aylara, nes illere,
Nesillerden nesillere
Keçen bir şöhretin vardır,
Oğlun, kızın bahtiyardır.
Güzel Vatan! Mânan derin,
Beşiğisin güzellerin!
Aşık deyer serin-serin,
Sen güneşin kucağısan,
Şiir, sanat ocağısan.
Samed VURGUN
El bilir ki, sen menimsen,
Yurdum, yuvam, meskenimsen,
Anam, doğma vetenimsen,
Ayrılır mı gönül candan,
Azerbaycan, Azerbaycan!
Men bir uşag, sen bir ana,
Odur ki, bağlıyam sana,
Hangi semte, hangi yana,
Hey uçsam da yuvam sensen,
Elim, günüm, obam sensen!
Fakat senden gen düşende,
Ayrılık menden düşende,
Saçlarıma den düşende,
Boğar aylar, iller meni,
Kınamasın eller meni.
Dağlarının başı kardır,
Ak örpeyin bulutlardır,
Büyük bir geçmişin vardır;
Bilinmeyir yaşın senin,
Neler çekmiş başın senin.
Düştün uğursuz dillere,
Nes aylara, nes illere,
Nesillerden nesillere
Keçen bir şöhretin vardır,
Oğlun, kızın bahtiyardır.
Güzel Vatan! Mânan derin,
Beşiğisin güzellerin!
Aşık deyer serin-serin,
Sen güneşin kucağısan,
Şiir, sanat ocağısan.
Samed VURGUN
türkiye yüzünü batı ya avrupa ya çevirmekten vazgeçip doğu ya öz kardeşlerine el uzatmalı türki cumhuriyetlerle birlikte bir türk birliği kurmalı bence.
Azizim su diye ağlar
mecnun hu diye ağlar
derya da bir gül açmış
O da su diye ağlar.
Azerbaycan neden ağlar
Ağlar yüreğimi dağlar
Sol yanımda Musul Kerkük
Anadolum neden ağlar
Azizim su diye ağlar
mecnun hu diye ağlar
derya da bir gül açmış
O da su diye ağlar.
Azerbaycan neden ağlar
Ağlar yüreğimi dağlar
Sol yanımda Musul Kerkük
Anadolum neden ağlar
ARŞI TİTRETEN BİR VAHŞET
HOCALI KATLİAMI
Azerbaycan, Ermeni ve Rus işbirlikçileri tararfından 26 Şubat 1992 tarihinde gerçekleştirilen "Hocalı Katliamı'nın yıl dönümü"nü düzenlenecek etkinliklerle anacak. 613 masum insanın hayatını kaybettiği katliam, internet ararcılığı ile dünya kamuoyuna duyurulmaya çalışılıyor. Azerbaycan'ın dünya devletlerinde bulunan temsilcileri, soykırımı bulundukları ülkenin yayın organlarına anlatmak için basın toplantıları düzenleyecek.
Dağlık Karabağ Bölgesi'nde bulunan Hocalı Kasabası' na, eski Sovyet İttifakı Silahlı Kuvvetleri'ne ait 366.Alay'ın desteği ile Ermeni Silahlı Kuvvetleri tarafından düzenlenen saldırılar sonucu ölen 613 Azerbaycan Türk'ü yarın düzenlenecek etkinliklerle anılacak. Azerbaycan ülkücüleri, saldırıların 15. yıl dönümünde, Ermeni ve Rus işbirlikçileri tarafından gerçekleştirilen soykırımı dünya kamuoyuna bildirmekte kararlı. katliamın 1992 yılının 25 şubatını 26'sına bağladığı gecede, Ermeni silahlı kuvvetlerinin, eski Sovyet İttifakı Silahlı Kuvvetleri'ne ait 366. Alay'ın desteği ile, Hocalı Kasabası'na baskın düzenlediler... Saldırılar sırasında 613 kişi hayatını kaybetti, bunların 106'sının kadın, 83'ünün çocuklardan oluşuyordu... Ayrıca, 56 kişi de işkenceyle öldürüldü...
Azerbaycan'ın dünya devletlerinde bulunan temsilcileri, soykırımı bulundukları ülkenin yayın organlarına anlatmak için basın toplantıları düzenleyecek...
HOCALI KATLİAMI
--------------------------------------------------------------------------------
Aslında Azerbaycan üzerindeki oyunlar çok eskilere dayanır. Ancak ben yakın tarihi ele alacağım. Stalin 1937 yılında bugünkü Ermenistan topraklarını Nahçıvan ile Azerbaycan arasına yerleştirirken tek bir amaç vardı. 'Kafkaslar'ın ve dolayısı ile Türk dünyasının bağlarını Türkiye ile koparmak.''
1 980'li yıllarda Gorbaçov'un başlattığı 'Glasnost'' ve ''Prestroika'' hareketi, en önemli oyununu Kafkaslar'da oynamaya başladı. Dağlık Karabağ'da Ermeniler 'Tarihi Büyük Ermenistan'' planlarını sahneye koymaya başladı.
Tarihler 1988'i göstermeye başladığında Dağlık Karabağ'da bir çam ağacını kesen Ermeniler ile Azeri Türkleri arasında çatışmalar başladı.
1990 Ocak ayında Kızıl Ordu tankları Bakü'ye 'Bağımsızlık'' ateşini söndürmek için girip ortalığı kan gölüne çevirdiğinde bir gazeteci olarak bölgede bulunuyordum.
Ancak Azerbaycan artık geri dönmeyi düşünmüyordu. Ve Azerbaycan'ın her yerinde ayaklanmalar başlamış, Azadlık meydanında milyonlarca insan Kızıl Ordu tanklarına karşı mücadele veriyordu. Sokaklar kan gölüne dönmüş, yüzlerce şehit verilmişti.
1991 yılında şu anda işgal altında olan Laçın üzerinden Şuşa'ya gidip Dağlık Karabağ'ın o muhteşem kasabasını gördüğümde neden Dağlık Karabağ'ın Türkler için bu kadar önemli olduğunu anlamıştım.
26 Şubat 1992 tarihinde, yani bundan tam 11 yıl önce bugün, Akdam'da Halk Cephesinin karargahında Bakü'ye dönmeyi bekliyorum. Bir anda ortalık karıştı, telsizlerle 'Hocalı'da halkımızı kırmaya başladılar. Minlerle insan öldürülüp. Tecili (acele) yardım gerekir'' anonsları kanımızı dondurdu.
Aniden Halk Cephesinde bulunan bir grup asker ile Hocalı'ya doğru araçlarla gitmeye başladık. Ancak Hocalı'ya girmemiz mümkün değildi. Çünkü Ruslar'ın Karabağ'da bulunan askeri birlikleri tarafından kuşatmaya alınmış ve 26 Şubat gecesi köy tamamı ile yok edilmeye başlanmıştı.
Hocalı'ya birkaç kilometre uzaklıktaki Askeran tepelerine gelip Hocalı'dan kaçmaya çalışanları kurtarma operasyonu başlamıştı. Azeri Türkleri'nin ellerinde sadece av tüfekleri, kazmalar, kürekler bulunuyordu. Bir çaresizlik sergileniyordu.
Çatışmanın en sıcak noktasına kadar ilerlemeyi başarmıştık. Hocalı'dan kadınlar, çocuklar kışın o soğuğunda hayatta kalmak için var güçleri ile Akdam istikametine doğru kaçıyorlardı. Bakü'den ise gelen en ufak bir yardım yoktu. Çünkü Ayaz Muttalibov yönetimi Ruslar'ın Ermeniler ile birleşip böyle bir katliam yapacağına inanmıyordu .
Gün boyu sıcak çatışmanın tam ortasında bir taraftan fotoğraf çekiyor, diğer taraftan da elimdeki video kamerayla görüntü almaya çalışıyordum.
Afganistan gibi bir cehennemdeki savaşı izleyen savaş muhabiri olarak gördüklerim beni öylesine sarsmıştı ki, zaman zaman gözlerimden yaşlar aktığını hissediyordum. Bu gözyaşları insanlık adına akan gözyaşlarıydı.
Çünkü vahşicesine kulakları kesilmiş, gözleri çıkartılmış, hamile kadınların karınlarındaki bebeler kesilerek öldürülmüş, Azeri Türklerine sadece 'Türk'' oldukları için yaşama şansı verilmemişti.
Gün boyu ne kadar yaralı ve şehit fotoğrafı çektiğimi hatırlamıyordum. Sonradan öğrendiğimizde 1200'e yakın Azeri Türkü öldürülmüş ve binlerce yaralı vardı.
--------------------------------------------------------------------------------
Aslında Azerbaycan üzerindeki oyunlar çok eskilere dayanır. Ancak ben yakın tarihi ele alacağım. Stalin 1937 yılında bugünkü Ermenistan topraklarını Nahçıvan ile Azerbaycan arasına yerleştirirken tek bir amaç vardı. 'Kafkaslar'ın ve dolayısı ile Türk dünyasının bağlarını Türkiye ile koparmak.''
1 980'li yıllarda Gorbaçov'un başlattığı 'Glasnost'' ve ''Prestroika'' hareketi, en önemli oyununu Kafkaslar'da oynamaya başladı. Dağlık Karabağ'da Ermeniler 'Tarihi Büyük Ermenistan'' planlarını sahneye koymaya başladı.
Tarihler 1988'i göstermeye başladığında Dağlık Karabağ'da bir çam ağacını kesen Ermeniler ile Azeri Türkleri arasında çatışmalar başladı.
1990 Ocak ayında Kızıl Ordu tankları Bakü'ye 'Bağımsızlık'' ateşini söndürmek için girip ortalığı kan gölüne çevirdiğinde bir gazeteci olarak bölgede bulunuyordum.
Ancak Azerbaycan artık geri dönmeyi düşünmüyordu. Ve Azerbaycan'ın her yerinde ayaklanmalar başlamış, Azadlık meydanında milyonlarca insan Kızıl Ordu tanklarına karşı mücadele veriyordu. Sokaklar kan gölüne dönmüş, yüzlerce şehit verilmişti.
1991 yılında şu anda işgal altında olan Laçın üzerinden Şuşa'ya gidip Dağlık Karabağ'ın o muhteşem kasabasını gördüğümde neden Dağlık Karabağ'ın Türkler için bu kadar önemli olduğunu anlamıştım.
26 Şubat 1992 tarihinde, yani bundan tam 11 yıl önce bugün, Akdam'da Halk Cephesinin karargahında Bakü'ye dönmeyi bekliyorum. Bir anda ortalık karıştı, telsizlerle 'Hocalı'da halkımızı kırmaya başladılar. Minlerle insan öldürülüp. Tecili (acele) yardım gerekir'' anonsları kanımızı dondurdu.
Aniden Halk Cephesinde bulunan bir grup asker ile Hocalı'ya doğru araçlarla gitmeye başladık. Ancak Hocalı'ya girmemiz mümkün değildi. Çünkü Ruslar'ın Karabağ'da bulunan askeri birlikleri tarafından kuşatmaya alınmış ve 26 Şubat gecesi köy tamamı ile yok edilmeye başlanmıştı.
Hocalı'ya birkaç kilometre uzaklıktaki Askeran tepelerine gelip Hocalı'dan kaçmaya çalışanları kurtarma operasyonu başlamıştı. Azeri Türkleri'nin ellerinde sadece av tüfekleri, kazmalar, kürekler bulunuyordu. Bir çaresizlik sergileniyordu.
Çatışmanın en sıcak noktasına kadar ilerlemeyi başarmıştık. Hocalı'dan kadınlar, çocuklar kışın o soğuğunda hayatta kalmak için var güçleri ile Akdam istikametine doğru kaçıyorlardı. Bakü'den ise gelen en ufak bir yardım yoktu. Çünkü Ayaz Muttalibov yönetimi Ruslar'ın Ermeniler ile birleşip böyle bir katliam yapacağına inanmıyordu .
Gün boyu sıcak çatışmanın tam ortasında bir taraftan fotoğraf çekiyor, diğer taraftan da elimdeki video kamerayla görüntü almaya çalışıyordum.
Afganistan gibi bir cehennemdeki savaşı izleyen savaş muhabiri olarak gördüklerim beni öylesine sarsmıştı ki, zaman zaman gözlerimden yaşlar aktığını hissediyordum. Bu gözyaşları insanlık adına akan gözyaşlarıydı.
Çünkü vahşicesine kulakları kesilmiş, gözleri çıkartılmış, hamile kadınların karınlarındaki bebeler kesilerek öldürülmüş, Azeri Türklerine sadece 'Türk'' oldukları için yaşama şansı verilmemişti.
Gün boyu ne kadar yaralı ve şehit fotoğrafı çektiğimi hatırlamıyordum. Sonradan öğrendiğimizde 1200'e yakın Azeri Türkü öldürülmüş ve binlerce yaralı vardı.
Dualarımız sizinle.
