Annem-Annem

Annem-Annem

Her anne sesinde, annem gelir aklıma
Kendi gelemez ki silueti dikilir karşıma
Onun, yokluğu ve acısı, yüreğimi deler
Onun, yokluğu kaderim, elden ne gelir

Derdi çeken, annesizliği yaşayanlar bilir
Annenin kıymetini, annesiz kalanlar bilir
Annenin esas değerini, anne olanlar bilir
Onların esas değer ve kıymetini Rab bilir

Hayal me yal hatırlıyorum annemin şeklini
Hiç unutmadım, unutamam, onun tekliğini
Bir ben, bir de Rab bilir, onun ne çektiğini
Burada olmasa da ahrette görürüm şeklini

Şu Ege’nin dağlarında var acı mı acı zeytin
Ah anacığım sen beni bir melek gibi eğittin
Ne zaman ağlasam, hep Hızır gibi seğirttin
Anne, sen benim için bulunmaz bir keyiftin

Helal etmezsen ödeyemem, senin hakkını
En güzel şiirimle bile anlatamam pâklığını
Rab’den başka, hiç kimse veremez hakkını
Dil söylemez, kalem yazmaz artık fazlasını

Yürüyemezken, destek olup sen yürüttün
Yiyemezken, mübarek elinle sen yedirdin
Giyemezken en güzel cicileri sen giydirdin
Bilemezken ilkleri belleğime sen nakşettin

Acizliğimdeki ağrı ve sızılarımı, sen dindirdin
Açlığımı/susuzluğumu her daim sen sindirdin
Ağlayışımdaki gözyaşlarımı hep sen dindirdin
Dünyada gerçek kıymetimi en iyi sen bilirdin

Yaramazlık yapsam da sen beni hep iyi bildin
Anne kıymetini bilemedim, sen melek miydin
Sen benim nazarımda, hurilerden de güzeldin
Sen benim başımın tacı/gönlümün sultanıydın

Senin özelliğini hangi kelimelerle anlatsaydım
Senin güzelliğini hangi cümlelerle anlatsaydım
Dillere destan, gönüllere destan yapabilseydim
Yine de senin için bir şey yapmış sayılamazdım

16.06.2000
Bayram tunca