Hiç oldu mu sana da böyle?
Eğer yasadıysan, bana yardim et... Ne olur..
İçimde koskoca bir çark var sanki..Tam göğsümde..
Durduramadığım...
Bazen hızlanan, bazen yavaşlayan, hiç ama hiç durmayan...
Canim yanıyor..
O döndükçe.. Sanki çevresindeki her bir şeyi koparıp ***ürüyor..
Beni, içimi parçalıyor...
Nedenini bilemediğim bir şekilde parça parça içime yayılıyorum...
Üşüyorum, İçimde bir uçurum var sanki... sonunu göremediğim..
Sanki her şeyin saçmalığını almışım da içime,
Sanki dünyadaki her şeyin en uç noktası gelip sığmış da içime,
Bana yer kalmamış... Çıkmak istiyorum...
Herşey bitsin istiyorum, Ne varsa olan...
En çok da neyi düşünüyorum biliyormusun?
Öyle bir şey yazmalıyım ki, öyle bir şekilde anlatmalıyım ki yasadıklarımı,
kağıda döküldüğünde teker teker bitsinler..
Teker teker yok olup huzurumu geri getirsinler...
Ama olmuyor iste.. Yazamıyorum..
Her yazının sonunda koskoca bir boşluk görüyorum kağıtta..
Bütün yazılarım siliniyor, içindeki hersey gelip yine içime yerleşiyor..
herşey dönmeye başlıyor...
Uçurumum derinleşiyor...
Biliyor musun, ağlayasım var..
Ama onu bile yapamıyorum...