Ağıt

Yorgun sesiyle bir kuş

Kuytu ormanında

Titriyor yalnızlık korkusuyla

Varlığını geceye rehin bırakmış

Diyor ki bana

İçimi ısıtan sözler bul



Şehzâdem ormanda kaybolmuş

Şimdi ben ne söylerim lâleye

Ey âvâre bulut

Nerededir gün ışığı

Ne zaman sabah olacak

Ne zaman yağacak yağmur



Ey yolcu bana künyemi oku

Kolum kanadım kırık

Çığlığım ol yosunlu sularda

Kurşunun kokusunu alıyorum

Ölümümle başlayacak hayat

Puslu bir sabahta



Ben ki bu bahçelerin

En son sesiyim bir daha duyulmayacak

Unutma gözlerimi

Geldim ve gidiyorum işte

Bırakarak yeni doğmuş çocuklara

O güzelim maviliği



Dallarında sükût olan bahçede

İşte ben orda mâsum yüzümle

Avcılardan ve ölümden bîhaber

Bedenim kaybolsa da

Yaşayacağım kaftan rengimle

Sulara bakıp sonsuza kadar